Book,Page,LineNumber,Text 21,0045,001,ไปแท้ ความอิ่มด้วยกามย่อมไม่มีในโลก 21,0045,002,เลย อนึ่ง ญาติทั้งหลายพากันสยายผม 21,0045,003,คร่ำครวญถึงผู้นั้น พากันกล่าวว่าได้ตาย 21,0045,004,แล้วหนอ พวกญาตินำเอาผู้นั้นคลุมด้วย 21,0045,005,ผ้าไปยกขึ้นเชิงตะกอน แต่นั้นก็เผากัน 21,0045,006,ผู้นั้น เมื่อกำลังลูกเขาเผา ถูกแทงอยู่ด้วย 21,0045,007,หลาวมีแต่ผ้าผืนเดียว ละโภคสมบัติไป 21,0045,008,ญาติก็ดี มิตรก็ดี หรือสหายทั้งหลายเป็น 21,0045,009,ที่ต้านทานของบุคคลผู้จะตายไม่มี ทายาท 21,0045,010,ทั้งหลายก็ขนของเอาทรัพย์ของผู้นั้นไป ส่วน 21,0045,011,สัตว์ย่อมไปตามกรรมที่ทำไว้ ทรัพย์อะไร ๆ 21,0045,012,ย่อมติดตามคนตายไปไม่ได้ บุตร 21,0045,013,ภรรยา ทรัพย์และแว่นแคว้นก็เช่นนั้น 21,0045,014,บุคคลย่อมไม่ได้อายุยืนด้วยทรัพย์ และ 21,0045,015,ย่อมไม่กำจัดชราได้ด้วยทรัพย์ นักปราชญ์ 21,0045,016,ทั้งหลายกล่าวชีวิตนี้ ว่าน้อยนัก ว่าไม่ 21,0045,017,เที่ยง มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา ทั้ง- 21,0045,018,คนมั่งมี ทั้งคนยากจน ย่อมกระทบผัสสะ 21,0045,019,ทั้งคนพาล ทั้งนักปราชญ์ ก็กระทบผัสสะ 21,0045,020,เหมือนกัน แต่คนพาล ย่อมนอนหวาดอยู่ 21,0045,021,เพราะความที่ตนเป็นพาล ส่วนนักปราชญ์ 21,0045,022,อันผัสสะถูกต้องแล้ว ย่อมไม่หวั่นไหว 21,0045,023,เพราะเหตุนั้นแล ปัญญาจึงประเสริฐกว่า