Book,Page,LineNumber,Text
25,0033,001,ครั้งนั้นแล   มารผู้มีบาปเป็นทุกข์   เสียใจว่า   พระผู้มีพระภาคเจ้าทรง
25,0033,002,รู้จักเรา  พระสุคตทรงรู้จักเรา  ดังนี้     จึงได้หายไปในที่นั้นเอง.
25,0033,003,<H1>อรรถกถาสีหสูตร</H1> 
25,0033,004,พึงทราบวินิจฉัยในสีหสูตรที่  ๒  ต่อไป :-
25,0033,005,บทว่า   <B>วิจกฺขุกมฺมาย</B>   ได้แก่   เพื่อประสงค์จะทำปัญญาจักษุของ
25,0033,006,บริษัทให้เสีย.  แต่มารนั้น  ไม่อาจทำปัญญาจักษุของพระพุทธะทั้งหลายให้เสียได้
25,0033,007,ได้แต่ประกาศหรือสำแดงอารมณ์ที่น่ากลัวแก่บริษัท.    บทว่า    <B>วิชิตาวี  นุ
25,0033,008,มญฺสิ</B>  ความว่า ท่านยังสำคัญว่า  เราเป็นผู้ชนะอยู่หรือหนอ  ท่านอย่าสำคัญ
25,0033,009,อย่างนี้    ความชนะของท่านไม่มีดอก.  บทว่า  <B>ปริสาสุ</B>   ได้แก่ ในบริษัท  ๘.
25,0033,010,บทว่า  <B>พลปฺปตฺตา</B>  ได้แก่ ผู้บรรลุทศพลญาณ.
25,0033,011,<I>จบอรรถกถาสีหสูตรที่  ๒</I>