Book,Page,LineNumber,Text
30,0038,001,เพราะฉันทะเป็นปัจจัยบ้าง   เพราะวิตกเป็นปัจจัยบ้าง   เพราะสัญญาเป็นปัจจัย
30,0038,002,บ้าง   เพราะฉันทวิตกและสัญญายังไม่สงบเป็นปัจจัยบ้าง   เพราะฉันทวิตกและ
30,0038,003,สัญญาสงบเป็นปัจจัยบ้าง   เพราะมีความพยายามเพื่อถึงธรรมที่ยังไม่ถึง    และ
30,0038,004,เมื่อถึงฐานะนั้นแล้วเป็นปัจจัยบ้าง.
30,0038,005,<I>จบปฐมวิหารสูตรที่  ๑</I>
30,0038,006,<H2>อรรถกถาวิหารวรรคที่   ๒</H2>
30,0038,007,<h1>  อรรถกถาวิหารสูตร</h1>
30,0038,008,พึงทราบวินิจฉัยในวิหารสูตรที่  ๑  แห่งวิหารวรรคที่  ๒.
30,0038,009,บทว่า   <B>อิจฺฉามหํ  ภิกฺขเว  อฑฺฒมาสํ  ปฏิสลฺลียิตุํ</B>  ความว่า
30,0038,010,ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย       เราปรารถนาจะหลีกเร้นนิ่งอยู่แต่ผู้เดียวตลอดกึ่งเดือน
30,0038,011,หนี่ง.    บทว่า   <B>นมฺหิ  เกนจิ  อุปสงฺกมิตพฺโพ   อญฺตร  เอเกน
30,0038,012,ปิณฺฑปาตนีหารเกน</B>  ความว่า  ภิกษุใดไม่ทำวาจาอันขวนขวายเพื่อคน พึง
30,0038,013,นำบิณฑบาตอันตกแต่งในตระกูลทั้งหลาย   ซึ่งมีศรัทธาไปเพื่อประโยชน์แก่เรา
30,0038,014,พึงน้อมเข้าไปเพื่อเรา     ใคร ๆ   คนอื่นจะเป็นภิกษุหรือคฤหัสถ์ไม่พึงเข้าไป
30,0038,015,หาเรา  นอกจากภิกษุนั้นผู้นำบิณฑบาตไปให้รูปเดียว.
30,0038,016,ถามว่า   ก็เพราะเหตุไร  พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสอย่างนี้.  ตอบว่า
30,0038,017,ได้ยินว่า  ในกึ่งเดือนนั้น   สัตว์ที่พระองค์จะพึงแนะนำไม่มี.  เมื่อความเช่นนั้น
30,0038,018,พระศาสดาทรงดำริว่า  เราจักยังกึ่งเดือนนี้ให้ล่วงไปด้วยสุขอันเกิดแต่ผลสมาบัติ
30,0038,019,การอยู่เป็นสุขจักมีแก่เราด้วยอาการอย่างนี้       และในอนาคต      ชนผู้เกิดใน