Book,Page,LineNumber,Text
31,0049,001,[๙๒๗]   ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย   ก็ทุกขินทรีย์เป็นไฉน  ความทุกข์ทาง
31,0049,002,กาย  ความไม่สำราญทางกาย   เวทนาอันเป็นทุกข์ไม่สำราญ   เกิดแต่กายสัมผัส
31,0049,003,นี้  เรียกว่า   ทุกขินทรีย์.
31,0049,004,[๙๒๘]  ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย   ก็โสมนัสสินทรีย์เป็นไฉน    ความสุข
31,0049,005,ทางใจ ความสำราญทางใจ  เวทนาอันเป็นสุขสำราญเกิดแต่มโนสัมผัส  นี้ เรียก
31,0049,006,ว่า  โสมนัสสินทรีย์.
31,0049,007,[๙๒๙]  ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย   ก็โทมนัสสินทรีย์เป็นไฉน  ความทุกข์
31,0049,008,ทางใจ  ความไม่สำราญทางใจ  เวทนาอันเป็นทุกข์ไม่สำราญ  เกิดแต่มโนสัมผัส
31,0049,009,นี้เรียกว่า   โทมนัสสินทรีย์.
31,0049,010,[๙๓๐]  ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย    ก็อุเบกขินทรีย์เป็นไฉน    เวทนาอัน
31,0049,011,สำราญก็ไม่ใช่     ไม่ใช่ความสำราญก็ไม่ใช่     ทางกายหรือทางใจ     นี้ เรียกว่า
31,0049,012,อุเบกขินทรีย์   ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย   อินทรีย์ ๕ ประการนี้แล.
31,0049,013,<I>จบปฐมวิภังคสูตรที่  ๖</I>
31,0049,014,<H1>อรรถกถาปฐมวิภังคสูตร</H1>
31,0049,015,<B>ปฐมวิภังคสูตรที่  ๖.</B>  คำว่า  <B>กายิกํ  ทางฺกาย</B>  ได้แก่ สุขที่มีกาย
31,0049,016,ประสาทเป็นที่ตั้ง   นี้เป็น   คำแสดงสรุปของสุขนั้น   ด้วยประการฉะนี้.   คำว่า
31,0049,017,<B>สาตะ</B>   (ความสำราญ)   ก็เป็นคำใช้แทนคำว่าสุขนั้นเอง.    นี้อธิบายว่าอร่อย.
31,0049,018,คำว่า  <B>กายสมฺผสฺสชํ เกิดแต่กายสัมผัส</B>  ก็มีทำนองที่กล่าวแล้วว่า  ความสุข
31,0049,019,ความสำราญที่เกิดจากกายสัมผัส.  คำว่า  <B>เวทยิตํ</B>  นี้เป็นคำแสดงสภาวะที่วิเศษ
31,0049,020,ของธรรมข้ออื่นจากเวทนาที่ทั่วไปทั้งหมดของสุขนั้น.   แม้ในข้อที่เหลือทั้งหลาย