Book,Page,LineNumber,Text
34,0012,001,<H1>อรรถกถาอโยนิโสสูตร</H1>  
34,0012,002,พึงทราบวินิจฉัยใน<B>อโยนิโสสูตรที่  ๕</B>    ดังต่อไปนี้:-
34,0012,003,บทว่า  <B>อโยนิโส  ปญฺหํ  กตฺตา   โหติ</B>  ความว่า  คนพาลย่อมทำ
34,0012,004,สิ่งที่ไม่เป็นปัญหานั่นแลให้เป็นปัญหา   เพราะคิดไม่ถูกวิธี   เหมือนพระโลฬุ-
34,0012,005,ทายีเถระ    เมื่อถูกถามว่า    อุทายี   ที่ตั้งของอนุสติมีเท่าไรหนอแล     ก็คิดว่า
34,0012,006,ขันธ์ที่เคยอาศัยอยู่ในภพก่อน  จักเป็นที่ตั้งของอนุสติ   ดังนี้แล้ว     ทำสิ่งที่ไม่
34,0012,007,เป็นปัญหาให้เป็นปัญหาฉะนั้น.
34,0012,008,บทว่า  <B>อโยนิโส  ปญฺหํ  วิสชฺเชตา  โหติ</B>  ความว่า   ก็คนพาล
34,0012,009,แม้เมื่อจะวิสัชนาปัญหาที่คิดได้อย่างนี้*     ก็กลับวิสัชนาโดยไม่แยบคาย  คล้าย
34,0012,010,พระเถระนั้นนั่นแล   โดยนัยมีอาทิว่า   ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ   ภิกษุในธรรม-
34,0012,011,วินัยนี้    ย่อมระลึกถึงขันธ์ที่อาศัยอยู่ในภพก่อนได้มากมาย  คือ  ระลึกได้ชาติ
34,0012,012,หนึ่งบ้าง  คือย่อมกล่าวสิ่งที่ไม่เป็นปัญหานั่นแล  ว่าเป็นปัญหา.
34,0012,013,ในบทว่า  <B>ปริมณฺฑเลหิ  ปทพฺยญฺชเนหิ</B>  นี้  พึงทราบวินิจฉัยดัง
34,0012,014,ต่อไปนี้ 
34,0012,015,บทนั่นแล   ชื่อว่า  บทพยัญชนะ   เพราะทำความหมายให้ปรากฏ   บท
34,0012,016,พยัญชนะนั้นที่กล่าวทำอักษรให้บริบูรณ์     ไม่ให้เสียความหมายของพยัญชนะ
34,0012,017,๑๐ อย่าง  ชื่อว่า  เป็นปริมณฑล  (กลมกลืน).  อธิบายว่า  ด้วยบทพยัญชนะ
34,0012,018,เห็นปานนี้.
34,0012,019,บทว่า   <B>สิลิฏฺเ€หิ</B> ได้แก่ ที่ชื่อว่า สละสลวย  เพราะมีบทอันสละสลวย.
34,0012,020,บทว่า   <B>อุปคเตหิ</B>  ได้แก่  เข้าถึงผลและเหตุ.