Book,Page,LineNumber,Text
42,0050,001,<H1>๑๐. เรื่องพระติสสเถระผู้เข้าถึงสกุลนายช่างแก้ว<SUP>๑</SUP> [๑๐๔]</H1> 
42,0050,002,<H2>ข้อความเบื้องต้น</H2>
42,0050,003,พระศาสดา   เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน     ทรงปรารภพระเถระ
42,0050,004,"ชื่อติสสะผู้เข้าถึงสกุลนายช่างเเก้ว   ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า ""คพฺภเมเก "
42,0050,005,"อุปฺปชฺชนฺติ""</B>  เป็นต้น."
42,0050,006,<H2>พระเจ้าปเสนทิโกศลส่งแก้วให้นายช่างเจียระไน</H2>
42,0050,007,ได้ยินว่า  พระเถระนั้นฉัน  (ภัต) อยู่ในสกุลของนายมณีการผู้หนึ่ง
42,0050,008,สิ้น ๑๒ ปี.   ภรรยาและสามีในสกุลนั้นตั้งอยู่ในฐานะเพียงมารดาและบิดา
42,0050,009,ปฏิบัติพระเถระแล้ว.
42,0050,010,อยู่มาวันหนึ่ง   นายมณีการกำลังนั่งหั่นเนื้อข้างหน้าพระเถระ.   ใน
42,0050,011,ขณะนั้น  พระเจ้าปเสนทิโกศล  ทรงส่งแก้วมณีดวงหนึ่งไป  ด้วยรับสั่งว่า
42,0050,012,""" นายช่างจงจัดและเจียระไนแก้วมณีนี้แล้วส่งมา. ""  นายมณีการรับแก้วนั้น"
42,0050,013,ด้วยมือทั้งเปื้อนโลหิต  วางไว้บนเขียงแล้ว   ก็เข้าไปข้างในเพื่อล้างมือ.
42,0050,014,<H2>แก้วมณีหายนายช่างสืบหาคนเอาไป</H2> 
42,0050,015,ก็ในเรือนนั้น   นกกะเรียนที่เขาเลี้ยงไว้มีอยู่.     นกนั้นกลืนกินแก้ว
42,0050,016,มณีนั้น   ด้วยสำคัญว่าเนื้อ   เพราะกลิ่นโลหิต   เมื่อพระเถระกำลังเห็นอยู่
42,0050,017,เทียว.   นายมณีการมาแล้ว   เมื่อไม่เห็นแก้วมณีจึงถามภริยา  ธิดาและบุตร
42,0050,018,"โดยลำดับว่า   "" พวกเจ้าเอาแก้วมณีไปหรือ ? ""    เมื่อชนเหล่านั้นกล่าวว่า"
42,0050,019,""" มิได้เอาไป ""  จึงคิดว่า "" (ชะรอย)  พระเถระจักเอาไป    จึงปรึกษากับ"
42,0050,020,"ภริยาว่า  "" แก้วมณี (ชะรอย) พระเถระจักเอาไป ""  ภริยาบอกว่า "" แน่ะ"
42,0050,021,นาย   นายอย่ากล่าวอย่างนั้น.   ดิฉันไม่เคยเห็นโทษอะไร ๆ ของพระเถระ