Book,Page,LineNumber,Text
01,0006,001,<h2>ทรงแสดงฌานสี่และวิชชาสาม</h2>
01,0006,002,ภ.  เราก็เหมือนอย่างนั้นแล    พราหมณ์    เมื่อประชาชนผู้ตกอยู่ใน
01,0006,003,อวิชชาเกิดในฟอง    อันกระเปาะฟองหุ้มห่อไว้    ผู้เดียวเท่านั้นในโลก   ได้ทำลาย
01,0006,004,กระเปาะฟอง   คือ    อวิชชา    แล้วได้ตรัสรู้พระสัมมาสัมโพธิญาณอันยอดเยี่ยม
01,0006,005,เรานั้นเป็นผู้เจริญที่สุด    ประเสริฐที่สุดของโลก    เพราะความเพียรของเราที่
01,0006,006,ปรารภแล้วแล    ไม่ย่อหย่อน สติดำรงมั่นไม่ฟั่นเฟือน  กายสงบ   ไม่กระสับ-
01,0006,007,กระส่าย  จิตตั้งมั่นมีอารมณ์เป็นหนึ่ง.
01,0006,008,<H2>ปฐมฌาน</H2>  
01,0006,009,เรานั้นแล   สงัดแล้วจากกาม    สงัดแล้วจากอกุศลธรรม   ได้บรรลุ
01,0006,010,ปฐมฌานมีวิตก    มีวิจาร    มีปีติและสุขซึ่งเกิดแต่วิเวกอยู่.
01,0006,011,<H2>ทุติยฌาน</H2>
01,0006,012,เราได้บรรลุทุติยฌาน มีความผ่องใสแห่งจิต ฯ ภายใน  เป็นธรรมเอก
01,0006,013,ผุดขึ้นไม่มีวิตก   ไม่มีวิจาร    เพราะวิตก    วิจาร   สงบไป   มีปีติและสุขซึ่งเกิด
01,0006,014,แต่สมาธิอยู่.
01,0006,015,<H2>ตติยฌาน</H2>
01,0006,016,เรามีอุเบกขาอยู่   มีสติ    มีสัมปชัญญะ   และเสวยสุขด้วยนามกาย    เพราะ
01,0006,017,ปีติสิ้นไป ได้บรรลุตติยฌาน   ที่พระอริยะทั้งหลายสรรเสริญว่า   เป็นผู้มีอุเบกขา
01,0006,018,มีสติ    มีสุขอยู่   ดังนี้.
01,0006,019,<H2>จตุตถฌาน</H2>
01,0006,020,เราได้บรรลุจตุตถฌาน ไม่มีทุกข์ไม่มีสุข  เพราะละสุขละทุกข์และ
01,0006,021,ดับโสมนัสโทมนัสก่อน  ๆ  มีอุเบกขาเป็นเหตุให้สติบริสุทธิ์อยู่.