Book,Page,LineNumber,Text
01,0029,001,จำพรรษาก็ใกล้เข้ามาแล้ว   จึงกล่าวว่า   ผู้มีอายุทั้งหลาย !  พวกเราไปยังกรุง-
01,0029,002,ราชคฤห์กันเถิด  แล้วได้พาเอาภิกษุสงฆ์กึ่งหนึ่งเดินไปทางหนึ่ง. พระอนุรุทธเถระ
01,0029,003,ก็พาเอาภิกษุสงฆ์กึ่งหนึ่งเดินไปอีกทางหนึ่ง.    ท่านพระอานนทเถระถือเอาบาตร
01,0029,004,และจีวรของพระผู้มีพระภาคเจ้าอันภิกษุสงฆ์แวดล้อม     มีความประสงค์จะเดิน
01,0029,005,ทางผ่านกรุงสาวัตถีไปยังกรุงราชคฤห์     ก็หลีกจาริกไปทางกรุงสาวัตถี.
01,0029,006,[<h2>พระอานนท์ไปถึงที่ไหนมีเสียงร้องไห้ในที่นั้น</h2>]  
01,0029,007,ในสถานที่ที่พระอานนท์ไปแล้ว  ๆ        ได้มีการร้องไห้ร่ำไรมากมายว่า
01,0029,008,ท่านอานนท์ผู้เจริญ  !  ท่านพักพระศาสดาไว้ที่ไหน  จึงมาแล้ว     ก็เมื่อพระเถระ
01,0029,009,ไปถึงกรุงสาวัตถีโดยลำดับ   ได้มีการร้องไห้ร่ำไรมากมาย             เหมือนในวันที่
01,0029,010,พระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จปรินิพพานฉะนั้น.
01,0029,011,[<h2> พระอานนท์ปัดกวาดเสนาสนะที่เคยประทับ</h2> ]
01,0029,012,ได้ทราบว่า   ในกรุงสาวัตถีนั้น     ท่านพระอานนท์ได้ปลอบโยนมหาชน
01,0029,013,นั้นให้เบาใจด้วยธรรมกาอันปฏิสังยุตด้วยไตรลักษณ์     มีความไม่เที่ยงเป็นต้น
01,0029,014,แล้วเข้าไปยังพระเชตวัน   เปิดประตูพระคันธกุฎีที่พระทศพลเคยประทับ     แล้ว
01,0029,015,นำเตียงและตั่งออกมาเคาะตีปัดกวาดพระคันธกุฎี          เก็บหยากเยื่อดอกไม้ที่
01,0029,016,เหี่ยวแห้งทิ้งเสีย   แล้วนำเอาเตียงและตั่งกลับเข้าไปตั้งไว้ในที่เดิมอีก  ได้ทำวัตร
01,0029,017,ทุกอย่างที่ควรทำ  เหมือนในเวลาที่พระผู้มีพระภาคเจ้ายังดำรงอยู่ฉะนั้น.
01,0029,018,[<h2>พระอานนท์ฉันยาระบาย</h2>]
01,0029,019,ในกาลนั้น  พระเถระ  	เพราะเป็นผู้มากไปด้วยการยืนและการนั่ง
01,0029,020,จำเดิมแต่กาลที่พระผู้มีพระภาคเจ้าปรินิพพานมา   เพื่อชำระกายที่มีธาตุหนาแน่น
01,0029,021,ให้สบาย  ในวันที่สอง  จึงนั่งฉันยาระบายที่เจือด้วยน้ำนมอยู่ในวิหารนั่นเอง