Book,Page,LineNumber,Text 01,0046,001,ด้วยเหตุที่ธรรมทั้งหลายที่มีความ 01,0046,002,เจริญ ที่มีความกำหนดหมาย ที่บุคคลบูชา 01,0046,003,แล้ว บัณฑิตกำหนดตัด และที่ยิ่ง อัน 01,0046,004,พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้แล้วในพระอภิ- 01,0046,005,ธรรมนี้ ฉะนั้น ท่านจึงกล่าวว่า อภิธรรม. 01,0046,006,ส่วนปิฎกศัพท์ใด เป็นศัพท์ที่ไม่พิเศษในพระวินัย พระสูตรและ 01,0046,007,พระอภิธรรรมนี้ ปิฎกศัพท์นั้น 01,0046,008,อันบัณฑิตทั้งหลายผู้รู้อรรถแห่งปิฎก 01,0046,009,กล่าวว่า ปิฏก โดยอรรถว่าปริยัติและภาชนะ 01,0046,010,ศัพท์ทั้ง ๓ มีวินัยเป็นต้น บัณฑิตพึงให้ 01,0046,011,ประชุมลงด้วยปิฎกศัพท์นั้น แล้วพึงทราบ. 01,0046,012,[

ปิฎกเปรียบเหมือนตะกร้า

] 01,0046,013,จริงอยู่ แม้ปริยัติ ท่านก็เรียกว่า ปิฎก ในคำทั้งหลายเป็นต้นว่า อย่าเชื่อ 01,0046,014,โดยการอ้างตำรา๑. แม้ภาชนะอย่างใดอย่างหนึ่ง ท่านก็เรียกว่า ปิฎก ในคำ 01,0046,015,เป็นต้นว่าลำดับนั้น บุรุษถือจอบและตะกร้ามา๒. เพราะเหตุนั้น บัณฑิต 01,0046,016,ทั้งหลายผู้รู้อรรถแห่งปิฎกกล่าวว่า ปิฎก โดยอรรถว่าปริยัติและภาชนะ. 01,0046,017,บัดนี้ พึงทราบอรรถแห่งบาทคาถาว่า เตน สโมธาเนตฺวา ตโยปิ 01,0046,018,วินยาทโย เยฺยา โดยนัยอย่างนี้ ศัพท์แม้ทั้ง ๓ มีวินัยเป็นต้นเหล่านั้น 01,0046,019,อันบัณฑิตพึงย่อเข้าเป็นสมาสกับด้วยปิฎกศัพท์ซึ่งมีอรรถเป็น ๒ อย่าง นี้นั้น 01,0046,020,แล้ว พึงทราบอย่างนี้ว่า วินัยนั้นด้วยชื่อว่าปิฎกด้วย เพราะเป็นปริยัติ และ 01,0046,021,"เพราะเป็นภาชนะแห่งเนื้อความนั้น ๆ เหตุนั้นจึงชื่อว่า วินัยปิฎก, สูตรนั้นด้วย"