Book,Page,LineNumber,Text
03,0005,001,เลื่อมใส     การไม่สะสม     การปรารภความเพียร    โดยอเนกปริยาย
03,0005,002,ทรงกระทำธรรมีกถาที่สมควรแก่เรื่องนั้น   ที่เหมาะสมแก่เรื่องนั้น  แก่
03,0005,003,ภิกษุทั้งหลาย  แล้วรับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า
03,0005,004,ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย    เพราะเหตุนั้นแล   เราจักบัญญัติสิกขาบท
03,0005,005,แก่ภิกษุทั้งหลาย  อาศัยอำนาจประโยชน์ ๑๐ ประการ  คือ  เพื่อความ
03,0005,006,รับว่าดีแห่งสงฆ์     เพื่อความสำราญแห่งสงฆ์    เพื่อข่มบุคคลผู้เก้อ
03,0005,007,ยาก ๑  เพื่ออยู่สำราญแห่งภิกษุผู้มีศีลเป็นที่รัก ๑    เพื่อป้องกันอาสวะ
03,0005,008,อันจะบังเกิดในปัจจุบัน ๑  เพื่อกำจัดอาสวะอันจักบังเกิดในอนาคต  ๑
03,0005,009,เพื่อความเลื่อมใสของชุมชนที่ยังไม่เลื่อมใส ๑    เพื่อความเลื่อมใสยิ่ง
03,0005,010,ของชุมชนที่เลื่อมใสแล้ว ๑    เพื่อความตั้งมั่นแห่งพระสัทธรรม ๑  เพื่อ
03,0005,011,ถือตามพระวินัย  ๑
03,0005,012,ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย       ก็แลพวกเธอพึงยกสิกขาบทนี้ขึ้นแสดง
03,0005,013,อย่างนี้   ว่าดังนี้:-
03,0005,014,<h1>พระบัญญัติ</h1>
03,0005,015,๕.  ๑.   ปล่อยสุกกะเป็นไปด้วยความจงใจ  เป็นสังฆาทิเสส
03,0005,016,ก็สิกขาบทนี้ ย่อมเป็นอันพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงบัญญัติแล้วแก่ภิกษุ
03,0005,017,ทั้งหลาย   ด้วยประการฉะนี้.
03,0005,018,เรื่องพระเสยยสกะ จบ
03,0005,019,<H1>เรื่องภิกษุหลายรูป</H1>
03,0005,020,[๓๐๒]   ก็โดยสมัยนั้นแล  ภิกษุทั้งหลายฉันโภชนะอันประณีตแล้ว
03,0005,021,จำวัดปล่อยสติไม่มีสัมปชัญญะ เมื่อเธอจำวัดปล่อยสติไม่มีสัมปชัญญะ  อสุจิ