Book,Page,LineNumber,Text
05,0004,001,ได้มีความกำหนัดยินดีการเคล้าคลึงด้วยกายของบุรุษบุคคลผู้กำหนัดเล่า แต่เจ้า
05,0004,002,เรื่องนั้นแก่ภิกษุทั้งหลาย   ภิกษุเหล่านั้นพากันเพ่งโทษ   ติเตียน   โพนทะนาว่า
05,0004,003,ไฉน  ภิกษุณีสุนทรีนันทาจึงได้มีความกำหนัด   ยินดีการเคล้าคลึงด้วยกายของ
05,0004,004,บุรุษบุคคลผู้มีความกำหนัดเล่า   แล้วกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า.
05,0004,005,<H2>ประชุมสงฆ์ทรงสอบถาม</H2>
05,0004,006,ลำดับนั้น      พระผู้มีพระภาคเจ้ารับสั่งให้ประชุมภิกษุสงฆ์    ในเพราะ
05,0004,007,เหตุเป็นเค้ามูลนั้น   ในเพราะเหตุแรกเกิดนั้น    แล้วทรงสอบถามภิกษุทั้งหลาย
05,0004,008,ว่า  ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย   ข่าวว่า   ภิกษุณีสุนทรีนันทามีความกำหนัด    ยินดี
05,0004,009,การเคล้าคลึงด้วยกายของบุรุษบุคคลผู้กำหนัด   จริงหรือ.
05,0004,010,ภิกษุทั้งหลายกราบทูลว่า   จริง   พระพุทธเจ้าข้า.
05,0004,011,<H2>ทรงติเตียนแล้วบัญญัติสิกขาบท</H2>
05,0004,012,พระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าทรงติเตียนว่า     ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย     การ
05,0004,013,กระทำของภิกษุณีสุนทรีนันทาไม่เหมาะ   ไม่สม  ไม่ควร   ไม่ใช่กิจของสมณะ
05,0004,014,ใช้ไม่ได้ไม่ควรทำ  ไฉนภิกษุณีสุนทรีนันทาจึงได้มีความกำหนัด ยินดีการเคล้า-
05,0004,015,คลึงด้วยกายของบุรุษบุคคลผู้กำหนัดเล่า    การกระทำของนางนั่นไม่เป็นไปเพื่อ
05,0004,016,ความเลื่อมใสของชุมชนที่ยังไม่เลื่อมใส   หรือเพื่อความเลื่อมใสยิ่งของชุมชนที่
05,0004,017,เลื่อมใสแล้ว  โดยที่แท้การกระทำของนางเป็นไปเพื่อความไม่เลื่อมใสของชุมชน
05,0004,018,ที่ยังไม่เลื่อมใส    และเพื่อความเป็นอย่างอื่นของชนบางพวกที่เลื่อมใสแล้ว
05,0004,019,ครั้นพระองค์ทรงติเตียนภิกษุณีสุนทรีนันทาโดยอเนกปริยายแล้ว    จึงตรัสโทษ
05,0004,020,แห่งความเป็นคนเลี้ยงยาก  ความเป็นคนบำรุงยาก   ความเป็นคนมักมาก  ความ
05,0004,021,เป็นคนไม่สันโดษ   ความคลุกคลี    ความเกียจคร้าน    ตรัสคุณแห่งความเป็น