Book,Page,LineNumber,Text
05,0005,001,คนเลี้ยงง่าย   ความเป็นคนบำรุงง่าย    ความมักน้อย    ความสันโดษ    ความ
05,0005,002,ขัดเกลา   ความกำจัด    อาการที่น่าเลื่อมใส   การไม่สะสม    การปรารถนาความ
05,0005,003,เพียร  โดยอเนกปริยาย   แล้วทรงทำธรรมีกถาที่สมควรแก่เรื่องนั้น    ที่เหมาะสม
05,0005,004,แก่เรื่องนั้น   แก่ภิกษุทั้งหลาย   แล้วรับสั่งว่า               
05,0005,005,ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย      เพราะเหตุนั่นแล     เราจักบัญญัติสิกขาบทแก่
05,0005,006,ภิกษุณีทั้งหลาย    อาศัยอำนาจประโยชน์  ๑๐  ประการ   คือ   เพื่อความรับว่าดี
05,0005,007,แห่งสงฆ์ ๑    เพื่อความสำราญแห่งสงฆ์ ๑   เพื่อข่มภิกษุณีผู้เก้อยาก ๑   เพื่ออยู่
05,0005,008,สำราญแห่งภิกษุณีผู้มีศีลเป็นที่รัก ๑  เพื่อป้องกันอาสวะอันจะบังเกิดในปัจจุบัน
05,0005,009,๑  เพื่อกำจัดอาสวะอันจักบังเกิดในอนาคต  ๑   เพื่อความเลื่อมใสของชุมชนที่ยัง
05,0005,010,ไม่เลื่อมใส ๑  เพื่อความเลื่อมใสยิ่งของชุมชนที่เลื่อมใสแล้ว ๑  เพื่อความตั้งมั่น
05,0005,011,แห่งพระสัทธรรม ๑  เพื่อถือตามพระวินัย  ๑.
05,0005,012,ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย   ก็แลพวกภิกษุณีจงยกสิกขาบทนี้ขึ้นแสดงอย่างนี้
05,0005,013,ว่าดังนี้  :-
05,0005,014,<H1>พระบัญญัติ</H1> 
05,0005,015,<B>๕.๑.  อนึ่ง    ภิกษุณีใด  มีความกำหนัด    ยินดีการลูบก็ดี 
05,0005,016,คลำก็ดี  จับก็ดี  ต้องก็ดี  บีบเคล้นก็ดี ของบุรุษบุคคลผู้กำหนัด  
05,0005,017,ใต้รากขวัญลงไป   เหนือเข่าขึ้นมา   แม้ภิกษุณีนี้ก็เป็นปาราชิก  ชื่อ
05,0005,018,อุพภชานุมัณฑลิกา  หาสังวาลมิได้.</B>                                 
05,0005,019,<I> เรื่องภิกษุณีสุนทรีนันทา จบ</I>