Book,Page,LineNumber,Text
05,0017,001,<H2>ประชุมสงฆ์ทรงสอบถาม</H2>
05,0017,002,ลำดับนั้น   พระผู้มีพระภาคเจ้ารับสั่งให้ประชุมภิกษุสงฆ์  ในเพราะเหตุ 
05,0017,003,เป็นเค้ามูลนั้น   ในเพราะเหตุแรกเกิดนั้น  ทรงทำธรรมีกถา   แล้วทรงสอบถาม
05,0017,004,ภิกษุทั้งหลายว่า  ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  ข่าวว่าภิกษุณีถุลลนันทา  รู้อยู่ว่าภิกษุณี
05,0017,005,ล่วงอาบัติปาราชิก   ไม่โจทด้วยตน   ไม่บอกแก่คณะ   จริงหรือ.
05,0017,006,ภิกษุทั้งหลายกราบทูลว่า   จริง   พระพุทธเจ้าข้า.
05,0017,007,<H2>ทรงติเตียนแล้วบัญญัติสิกขาบท</H2>
05,0017,008,พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงติเตียนว่า      ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย      ภิกษุณี
05,0017,009,ถุลลนันทารู้อยู่ว่าภิกษุณีล่วงอาบัติปาราชิก    ไฉนจึงไม่โจทด้วยตน   ไม่บอกแก่
05,0017,010,คณะ    การกระทำของเธอนั่น      ไม่เป็นไปเพื่อความเลื่อมใสของชุมชนที่ยังไม่
05,0017,011,เลื่อมใส    หรือเพื่อความเลื่อมใสยิ่งของชุมชนที่เลื่อมใสแล้ว    โดยที่แท้   การ
05,0017,012,กระทำของเธอนั่น   เป็นไปเพื่อความไม่เลื่อมใสของชุมชนที่ยังไม่เลื่อมใส  และ
05,0017,013,เพื่อความเป็นอย่างอื่นของชนบางพวกที่เลื่อมใสแล้ว. . .
05,0017,014,ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย   ก็แลพวกภิกษุณี   จงยกสิกขาบทนี้ขึ้นแสดงอย่าง
05,0017,015,นี้ว่าดังนี้  :-
05,0017,016,<H1>พระบัญญัติ</H1> 
05,0017,017,<B>๖. ๒.  อนึ่ง  ภิกษุณีใด  รู้อยู่ว่าภิกษุณีล่วงอาบัติปาราชิก   ไม่
05,0017,018,โจทด้วยตน  ไม่บอกแก่คณะ  ในเวลาที่ภิกษุณีนั้นยังดำรงเพศอยู่ก็ดี
05,0017,019,เคลื่อนไปแล้วก็ดี  ถูกนาสนะแล้วก็ดี   ไปเข้ารีตเดียรถีย์เสียก็ดี  ภาย
05,0017,020,หลังนางจึงบอกอย่างนี้ว่า   แม่เจ้า  เจ้าข้า   เมื่อก่อนดิฉันรู้จักภิกษุณี</B>