Book,Page,LineNumber,Text
05,0050,001,ของหม่อมฉันลักของมีค่ามาสู่พระนครสาวัตถี    ขอพระองค์จงทรงอนุญาตชายา
05,0050,002,ของหม่อมฉันผู้นั้นเถิด  พระพุทธเจ้าข้า.
05,0050,003,พระราชารับสั่งว่า  พนาย   ถ้าเช่นนั้น   เชิญท่านค้นหา   พบแล้วมา
05,0050,004,บอก.
05,0050,005,เจ้าลิจฉวีกราบทูลว่า หม่อมฉันเห็นนางบวชอยู่ในสำนักภิกษุณี  พระ-
05,0050,006,พุทธเจ้าข้า.
05,0050,007,พระราชาตรัสว่า  ถ้านางบวชอยู่ในสำนักภิกษุณี  เราก็ทำอะไรนางไม่
05,0050,008,ได้    เพราะพระธรรมอันพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสดีแล้ว     ขอนางจงพระพฤติ-
05,0050,009,พรหมจรรย์เพื่อทำที่สุดทุกข์โดยชอบเถิด.
05,0050,010,จึงเจ้าลิจฉวีนั้นเพ่งโทษ  ติเตียน  โพนทะนาว่า   ไฉนเหล่าภิกษุณีจึง
05,0050,011,ได้ให้หญิงโจรบวชเล่า.
05,0050,012,ภิกษุณีทั้งหลายได้ยินเจ้าลิจฉวีนั้นเพ่งโทษ    ติเตียน    โพนทะนาอยู่
05,0050,013,บรรดาที่เป็นผู้มักน้อย. . . ต่างก็เพ่งโทษ   ติเตียน   โพนทะนาว่า    ไฉนแม่เจ้า
05,0050,014,ถุลลนันทาจึงได้ให้หญิงโจรบวชเล่า   แล้วแจ้งเรื่องนั้นแก่ภิกษุทั้งหลาย. . .
05,0050,015,<H2>ทรงสอบถาม</H2>
05,0050,016,ลำดับนั้น    พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงสอบถามภิกษุทั้งหลายว่า    ดูก่อน
05,0050,017,ภิกษุทั้งหลาย  ข่าวว่า  ภิกษุณีถุลลนันทาให้หญิงโจรบวช  จริงหรือ.    
05,0050,018,ภิกษุทั้งหลายกราบทูลว่า   จริง   พระพุทธเจ้าข้า.
05,0050,019,<H2>ทรงติเตียนแล้วบัญญัติสิกขาบท</H2>
05,0050,020,พระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าทรงติเตียนว่า   ดูก่อนภิกษุณีทั้งหลาย   ไฉน
05,0050,021,ภิกษุณีถุลลนันทา  จึงได้ให้หญิงโจรบวชเล่า  การกระทำของนางนั่น   ไม่เป็น
05,0050,022,ไปเพื่อความเลื่อมใสของชุมชนที่ยังไม่เลื่อมใส. . .