Book,Page,LineNumber,Text
06,0006,001,<H2>ปฏิจจสมุปบาท  ปฏิโลม</H2>
06,0006,002,อนึ่ง    เพราะอวิชชานั่นแหละดับโดยไม่เหลือ    ด้วยมรรคคือวิราคะ
06,0006,003,สังขาร  จึงดับ
06,0006,004,<B>เพราะสังขารดับ          	วิญญาณจึงดับ
06,0006,005,เพราะวิญญาณดับ                      	นามรูปจึงดับ
06,0006,006,เพราะนามรูปดับ                       	สฬายตนะจึงดับ
06,0006,007,เพราะสฬายตนะดับ                    	ผัสสะจึงดับ
06,0006,008,เพราะผัสสะดับ                          	เวทนาจึงดับ
06,0006,009,เพราะเวทนาดับ                          	ตัณหาจึงดับ
06,0006,010,เพราะตัณหาดับ                         	อุปาทานจึงดับ
06,0006,011,เพราะอุปาทานดับ                      	ภพจึงดับ
06,0006,012,เพราะภพดับ                            	ชาติจึงดับ
06,0006,013,เพราะชาติดับ    ชรา    มรณะ   โสกะ     ปริเทวะ
06,0006,014,ทุกข์   โทมนัส  อุปายาส  จึงดับ.</B>  
06,0006,015,เป็นอันว่ากองทุกข์ทั้งมวลนั่นย่อมดับ   ด้วยประการฉะนี้.
06,0006,016,ลำดับนั้น    พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงทราบเนื้อความนั้นแล้ว     จึงทรง
06,0006,017,เปล่งอุทานนี้ในเวลานั้น  ว่าดังนี้:-
06,0006,018,<H1>พุทธอุทานคาถาที่  ๓</H1>
06,0006,019,<B>เมื่อใดแล    ธรรมทั้งหลาย    ปรากฏ 
06,0006,020,แก่พราหมณ์     ผู้มีเพียรเพ่งอยู่   เมื่อนั้น
06,0006,021,พราหมณ์นั้น   ย่อมกำจัดมารและเสนาเสียได้
06,0006,022,ดุจพระอาทิตย์อุทัยทำอากาศให้สว่าง  ฉะนั้น.</B>
06,0006,023,<I>โพธิกถา  จบ</I>