Book,Page,LineNumber,Text
06,0036,001,บทว่า อปฺโปสฺสุกฺกตาย มีความว่า เพื่อความเป็นผู้ไม่ประสงค์จะ
06,0036,002,แสดง เพราะค่าที่เป็นผู้ปราศจากความขวนขวาย.
06,0036,003,บทว่า ยตฺร หิ นาม มีความว่า ในโลกชื่อใด.
06,0036,004,บทว่า ภควโต ปุรโต ปาตุรโหสิ มีความว่า ท้าวสหัมบดีพรหม
06,0036,005,ได้พามหาพรหมทั้งหลาย ในหมื่นจักรวาล มาปรากฏเฉพาะพระพักตร์พระผู้มี
06,0036,006,พระภาคเจ้า เพื่อทูลวิงวอน ให้ทรงแสดงธรรม.
06,0036,007,บทว่า อปฺปรชกฺชาติกา มีอรรถวิเคราะห์ว่า ธุลี คือ ราคะ โทสะ
06,0036,008,โมหะ น้อย ในจักษุ ที่แล้วด้วยปัญญา เป็นปกติแห่งตนของสัตว์เหล่านี้ เหตุ
06,0036,009,นั้นสัตว์เหล่านี้ ชื่อผู้มีชาติแห่งสัตว์ผู้มีธุลีน้อยในจักษุ.
06,0036,010,บทว่า ภวิสฺสนฺติ ธมฺมสฺส ได้แก่ ธรรมคือสัจจะ ๔.
06,0036,011,บทว่า อญฺาตาโร ได้แก่ ผู้ตรัสรู้.
06,0036,012,บทว่า ปาตุรโหสิ ได้แก่ มีปรากฏ.
06,0036,013,สองบทว่า สมเลหิ จินฺติโต มีความว่า อันครูทั้งหกผู้มีมลทินมี
06,0036,014,ราคะเป็นต้น คิดแล้ว.
06,0036,015,บทว่า อปาปุเรตํ มีความว่า ขอจงเปิดประตูนั้น.
06,0036,016,สองบทว่า อมตสฺส ทฺวารํ มีความว่า อริยมรรคเป็นประตู แห่ง
06,0036,017,นิพพานซึ่งเป็นธรรมไม่ตาย.
06,0036,018,บาทพระคาถาว่า สุณนฺตุ ธมฺมํ วิมเลนานุพุทธํ มีความว่า สัตว์
06,0036,019,เหล่านี้จงฟังธรรมคือสัจจะ ๔ ที่พระสัมพุทธเจ้า ซึ่งเป็นผู้ปราศจากมลทิน
06,0036,020,เพราะไม่มีมลทินมีราคะเป็นต้น ตรัสรู้สมควรแล้ว.
06,0036,021,บาทพระคาถาว่า เสเล ยถา ปพฺพตมุทฺธนิฏฺิโต มีความ
06,0036,022,ว่า เหมือนอย่างว่า บุรุษผู้มีดวงตานั้น ยืนบนยอดภูเขาซึ่งล้วนแล้วด้วยศิลา