Book,Page,LineNumber,Text
06,0043,001,เมื่อพระปัญจวัคคีย์กราบทูลอย่างนี้แล้ว      พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า 
06,0043,002,ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  ตถาคตไม่ใช่เป็นคนมักมาก  ไม่ได้เป็นคนคลายความเพียร
06,0043,003,ไม่ได้เวียนมาเพื่อความเป็นคนมักมาก ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  ตถาคตเป็นอรหันต์
06,0043,004,ตรัสรู้เองโดยชอบ    พวกเธอจงเงี่ยโสตสดับ    เราได้บรรลุอมตธรรมแล้ว    เรา
06,0043,005,จะสั่งสอน   จะแสดงธรรม    พวกเธอปฏิบัติอยู่ตามที่เราสั่งสอนแล้ว     ไม่ช้าสัก
06,0043,006,เท่าไร     จักทำให้แจ้งซึ่งคุณอันยอดเยี่ยม     อันเป็นที่สุดแห่งพรหมจรรย์    ที่
06,0043,007,กุลบุตรทั้งหลายออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิตโดยชอบต้องการนั้น    ด้วย
06,0043,008,ปัญญาอันยิ่งด้วยตนเองในปัจจุบันเข้าถึงอยู่.
06,0043,009,แม้ครั้งที่สอง   พระปัญจวัคคีย์ได้ทูลค้านพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า . . .  
06,0043,010,แม้ครั้งที่สอง   พระผู้มีพระภาคเจ้าก็ได้ตรัสว่า . . .
06,0043,011,แม้ครั้งที่สาม   พระปัญจวัคคีย์ได้ทูลค้านพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า  อาวุโส-
06,0043,012,โคดมแม้ด้วยจริยานั้น   แม้ด้วยปฏิปทานั้น  แม้ด้วยทุกกรกิริยานั้น  พระองค์ก็ยัง
06,0043,013,ไม่ได้บรรลุอุตตริมนุสสธรรม       อันเป็นความรู้ความเห็นพิเศษอย่างประเสริฐ
06,0043,014,อย่างสามารถ   ก็บัดนี้พระองค์เป็นผู้มักมาก      คลายความเพียร      เวียนมาเพื่อ
06,0043,015,ความเป็นคนมักมาก    ไฉนจักบรรลุอุตตริมนุสสธรรม     อันเป็นความรู้ความ
06,0043,016,เห็นพิเศษอย่างประเสริฐ   อย่างสามารถได้เล่า.
06,0043,017,เมื่อพระปัญจวัคคีย์กราบทูลอย่างนี้แล้ว    พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสว่า
06,0043,018,ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย     พวกเธอยังจำได้หรือว่า    ถ้อยคำเช่นนี้ เราได้เคยพูดแล้ว
06,0043,019,ในปางก่อนแต่กาลนี้.
06,0043,020,พระปัญจวัคคีย์กราบทูลว่า     คำนี้ไม่เคยได้ฟังเลย    พระพุทธเจ้าข้า.
06,0043,021,พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า   ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  ตถาคตเป็นอรหันต์
06,0043,022,ตรัสรู้เองโดยชอบ   พวกเธอจงเงี่ยโสตสดับ   เราได้บรรลุอมตธรรมแล้ว  เราจะ