Book,Page,LineNumber,Text
07,0007,001,บรรดาพระสาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าที่ปรารภความเพียรอยู่     เราก็เป็นรูป
07,0007,002,หนึ่ง  แต่ไฉน  จิตของเราจึงยังไม่หลุดพ้นจากอาสวะทั้งหลาย   เพราะไม่ถือมั่น
07,0007,003,เล่า    สมบัติในตระกูลของเราก็ยังมีอยู่    เราอาจบริโภคสมบัติและบำเพ็ญกุศล
07,0007,004,ถ้ากระไร    เราพึงสึกเป็นคฤหัสถ์แล้วบริโภคสมบัติและบำเพ็ญกุศล  ดังนี้   มิใช่
07,0007,005,หรือ ? 
07,0007,006,ท่านพระโสณะทูลรับว่า  อย่างนั้น     พระพุทธเจ้าข้า.
07,0007,007,ภ.  ดูก่อนโสณะ   เธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน   เมื่อครั้งเธอยัง
07,0007,008,เป็นคฤหัสถ์   เธอฉลาดในเสียงสายพิณ   มิใช่หรือ ?
07,0007,009,โส.  อย่างนั้น    พระพุทธเจ้าข้า.
07,0007,010,ภ.  ดูก่อนโสณะ  เธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน  คราวใดสายพิณ
07,0007,011,ของเธอตึงเกินไป   คราวนั้นพิณของเธอมีเสียงหรือใช้การได้บ้างไหม    ?
07,0007,012,โส.  หาเป็นเช่นนั้นไม่  พระพุทธเจ้าข้า.
07,0007,013,ภ.    ดูก่อนโสณะ    เธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน    คราวใดสาย
07,0007,014,พิณของเธอหย่อนเกินไป   คราวนั้นพิณของเธอมีเสียงหรือใช้การได้บ้างไหม ?
07,0007,015,โส.  หาเป็นเช่นนั้นไม่  พระพุทธเจ้าข้า.
07,0007,016,ภ     ดูก่อนโสณะ  เธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน  คราวใดสายพิณ
07,0007,017,ของเธอไม่ตึงนัก  ไม่หย่อนนัก  ตั้งอยู่ในคุณภาพสม่ำเสมอ  คราวนั้น   พิณของ
07,0007,018,เธอมีเสียงหรือใช้การได้บ้างไหม ?
07,0007,019,โส.  เป็นอย่างนั้น   พระพุทธเจ้าข้า.
07,0007,020,ภ.   ดูก่อนโสณะ   เหมือนกันนั่นแล   ความเพียรที่ปรารภเกินไปนัก
07,0007,021,ย่อมเป็นไปเพื่อความฟุ้งซ่าน    ความเพียรที่ย่อหย่อนนัก    ก็เป็นไปเพื่อเกียจ-
07,0007,022,คร้านเพราะเหตุนั้นแล  เธอจงตั้งความเพียรแต่พอเหมาะจงทราบข้อที่อินทรีย์
07,0007,023,ทั้งหลายเสมอกัน   และจงถือนิมิตในความสม่ำเสมอนั้น.