Book,Page,LineNumber,Text
07,0011,001,ธรรมชาติตั้งมั่นไม่หวั่นไหว   และภิกษุนั้นย่อมพิจารณาเห็นความเกิดและความ
07,0011,002,ดับของจิตนั้น. 
07,0011,003,แม้หากสัททารมณ์ที่หยาบ  ซึ่งจะพึงทราบชัดด้วยโสต . . .
07,0011,004,แม้หากคันธารมณ์ที่หยาบ  ซึ่งจะพึงทราบชัดด้วยฆานะ . . .
07,0011,005,แม้หากรสารมณ์ที่หยาบ  ซึ่งจะพึงทราบชัดด้วยชิวหา. . .
07,0011,006,แม้หากโผฏฐัพพารมณ์ที่หยาบ  ซึ่งจะพึงทราบชัดด้วยกาย . . .
07,0011,007,แม้หากธรรมารมณ์ที่หยาบ  ซึ่งจะพึงทราบชัดด้วยมโน  ผ่านมาสู่คลอง
07,0011,008,ใจของภิกษุผู้มีจิตหลุดพ้นแล้วโดยชอบอย่างนี้   ก็ไม่ครอบงำจิตของภิกษุนั้นได้
07,0011,009,เลย   จิตของภิกษุนั้นอันอารมณ์ไม่ทำให้เจือติดอยู่ได้   เป็นธรรมชาติดังมั่นไม่
07,0011,010,หวั่นไหวและภิกษุนั้นย่อมพิจารณาเห็นความเกิดและความคับของจิตนั้น.
07,0011,011,พระพุทธเจ้าข้า   ภูเขาล้วนแล้วด้วยศิลา   ไม่มีช่อง   ไม่มีโพรง   เป็น
07,0011,012,แต่งทึบอันเดียวกัน   แม้หากฝนเจือลมอย่างแรง   พัดมาแต่ทิศตะวันออก   ก็ยัง
07,0011,013,ภูเขานั้นให้หวั่นไหวสะเทือนสะท้านไม่ได้เลย.
07,0011,014,แม้หากฝนเจือลมอย่างแรง   พัดมาแต่ทิศตะวันตก . . .
07,0011,015,แม้หากฝนเจือลมอย่างแรง   พัดมาแต่ทิศเหนือ . . .
07,0011,016,แม้หากฝนเจือลมอย่างแรง   พัดมาแต่ทิศใต้  ก็ยังภูเขานั้นให้หวั่นไหว
07,0011,017,สะเทือนสะท้านไม่ได้เลย   แม้ฉันใด.
07,0011,018,พระพุทธเจ้าข้า     แม้หากรูปารมณ์ที่หยาบซึ่งจะพึงทราบชัดด้วยจักษุ
07,0011,019,ผ่านมาสู่คลองจักษุ    ของภิกษุผู้มีจิตหลุดพ้น แล้วโดยชอบอย่างนี้    ก็ย่อมไม่
07,0011,020,ครอบงำจิตของภิกษุนั้นได้เลย   จิตของภิกษุนั้นอันอารมณ์ไม่ทำให้เจือติดอยู่ได้
07,0011,021,เป็นธรรมชาติตั้งมั่นไม่หวั่นไหว    และภิกษุนั้นย่อมพิจารณาเห็นความเกิดและ
07,0011,022,ความดับของจิตนั้น.
07,0011,023,แม้หากสัททารมณ์ที่หยาบ  ซึ่งจะพึงทราบชัดด้วยโสต. . .
07,0011,024,แม้หากคันธารมณ์ที่หยาบ   ซึ่งจะพึงทราบชัดด้วยฆานะ . . .