Book,Page,LineNumber,Text
07,0041,001,<H1>อรรถกถาจัมมขันธกะ</H1> 
07,0041,002,<H1>เรื่องพระโสณโกลิวิสเถระ</H1>
07,0041,003,บทว่า   <B>อิสฺสราธิปจฺจํ</B>  ได้แก่   ประกอบด้วยอิสรภาพและความเป็น
07,0041,004,ใหญ่ยิ่ง.
07,0041,005,บทว่า   <B>รชฺชํ</B>   ได้แก่    ความเป็นพระราชา   หรือกิจที่พระราชาจะพึง
07,0041,006,ทรงทำ.
07,0041,007,วินิจฉัยในข้อว่า <B>โสโณ  นาม  โกลิวิโส</B>   นี้   พึงทราบดังนี้.
07,0041,008,คำว่า   โลณะ  เป็นชื่อของเศรษฐีบุตรนั้น    คำว่า โกลิวิสะ   เป็นโคตร.
07,0041,009,สองบทว่า   <B>ปาทตเลสุ  โลมานิ</B>      มีความว่า    ที่ฝ่าเท้าทั้งสองของ
07,0041,010,เศรษฐีบุตรนั้นแดง    มีขนอันละเอียดมีสีคล้ายดอกอัญชัน    งดงามดังนายช่าง
07,0041,011,ได้ตกแต่งแล้ว.
07,0041,012,ได้ยินว่า  ในกาลก่อน  โสณเศรษฐีบุตรนั้น  ได้เป็นหัวหน้าของบุรุษ
07,0041,013,แปดหมื่นคน   พร้อมด้วยบุรุษเหล่านั้น   ช่วยกันสร้างบรรณศาลาในสถานที่อยู่ 
07,0041,014,ของพระปัจเจกพุทธเจ้า       แล้ววางผ้าปาวารขนสัตว์อย่างงามของคนทำให้เป็น
07,0041,015,ผ้าเช็ดเท้า   ในสถานเป็นที่เหยียบด้วยเท้าของพระปัจเจกพุทธเจ้า.    และทุก ๆ
07,0041,016,คนได้อุปัฏฐากพระปัจเจกพุทธเจ้าตลอดไตรมาส        นี้เป็นความประกอบ
07,0041,017,บุพกรรมของโสณเศรษฐีบุตรนั้นกับบุรุษแปดหมื่นคนเท่านั้น.
07,0041,018,บทว่า  <B>คามิกสหสฺสานิ</B>  ได้แก่   กุลบุตรแปดหมื่น    ซึ่งอยู่ในบ้าน
07,0041,019,เหล่านั้น.
07,0041,020,สองบทว่า <B>เกนจิเทว  กรณีเยน</B>  มีความว่า  คล้ายกับมีราชกิจอะไร ๆ
07,0041,021,ที่ควรทำ.      แต่ราชกิจเล็กน้อยที่ควรทำของท้าวเธอก็หามีไม่นอกจากเพื่อต้อง
07,0041,022,การทอดพระเนตรตัวเขา.