Book,Page,LineNumber,Text
07,0042,001,ได้ยินว่า พระราชาเมื่อจะให้กุลบุตรทั้งแปดหมื่นนั้น ประชุมกัน ได้ให้
07,0042,002,ประชุมกันแล้วด้วยทรงเห็นอุบายว่า ด้วยอุบายอย่างนี้ โสณะจะไม่ระแวง
07,0042,003,จักมา.
07,0042,004,สองบทว่า ทิฏฺธมฺมิเก อตฺเถ มีความว่า พระเจ้าพิมพิสารทรง
07,0042,005,อนุศาสน์ประโยชน์ซึ่งเกื้อกูลในโลกนี้ โดยนัยมีอาทิอย่างนี้ว่า การงานทั้งหลาย
07,0042,006,มีกสิกรรมและพาณิชยกรรมเป็นต้น ควรทำตามธรรม มารดาบิดาควรเลี้ยง
07,0042,007,ตามธรรม
07,0042,008,สามบทว่า โส โน ภควา มีความว่า พระผู้มีพระภาคเจ้าของเรา
07,0042,009,ทั้งหลายนั้น จักทรงพร่ำสอนท่านทั้งหลายในประโยชน์ซึ่งเป็นไปในสัมปราย
07,0042,010,ภพ.
07,0042,011,สองบทว่า ภควนฺตํ ปฏิเวเทมิ มีความว่า เราจะทูลพระผู้มีพระ
07,0042,012,ภาคเจ้าให้ทรงทราบ.
07,0042,013,สองบทว่า ปาฏิกาย นิมฺมุชฺชิตฺวา มีความว่า ดำลงในศิลาคล้าย
07,0042,014,อัฒจันทร์ในภายใต้แห่งบันได.
07,0042,015,หลายบทว่า ยสฺสทานิ ภนฺเต ภควา กาลํ มฌฺติ มีความว่า
07,0042,016,ขอพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงทราบอยู่ซึ่งกาลแห่งประโยชน์ เพื่อทำความเกื้อกูล
07,0042,017,ไรเล่าแก่ชนชาวบ้านเหล่านั้น.
07,0042,018,บทว่า วิหารปฺปจฺฉายายํ ได้แก่ ในร่มเงาที่ท้ายวิหาร.
07,0042,019,บทว่า สมนฺนาหรนฺติ ได้แก่ ทำในใจบ่อย ๆ ด้วยอำนาจความ
07,0042,020,เลื่อมใส.
07,0042,021,สองบทว่า ภิยฺโยโส มตฺตาย มีความว่า ท่านจงแสดงอิทธิปาฏิ-
07,0042,022,หาริย์วิเศษกว่าอีก โดยประมาณยิ่งเถิด.