Book,Page,LineNumber,Text
08,0038,001,๓.  ไม่พึงให้สามเณรอุปัฏฐาก
08,0038,002,๔.  ไม่พึงรับสมมติเป็นผู้สั่งสอนภิกษุณี
08,0038,003,๕.   แม้ได้รับสมมติไว้แล้ว   ก็ไม่พึงสั่งสอนภิกษุณี
08,0038,004,๖.  ถูกสงฆ์ลงนิยสกรรมเพราะอาบัติใด  ไม่พึงต้องอาบัตินั้น
08,0038,005,๗.  ไม่พึงต้องอาบัติอื่นอันเช่นกัน
08,0038,006,๘.  ไม่พึงต้องอาบัติอันเลวทรามกว่านั้น
08,0038,007,๙.  ไม่พึงติกรรม
08,0038,008,๑๐.  ไม่พึงติภิกษุทั้งหลายผู้ทำกรรม
08,0038,009,๑๑.  ไม่พึงห้ามอุโบสถแก่ปกตัตตะภิกษุ
08,0038,010,๑๒.  ไม่พึงห้ามปวารณาแก่ปกตัตตะภิกษุ
08,0038,011,๑๓ .  ไม่พึงทำการไต่สวน
08,0038,012,๑๔ .   ไม่พึงเริ่มอนุวาทาธิกรณ์
08,0038,013,๑๕ .  ไม่พึงยังภิกษุอื่นให้ทำโอกาส
08,0038,014,๑๖ .  ไม่พึงโจทภิกษุอื่น
08,0038,015,๑๗.  ไม่พึงให้ภิกษุอื่นให้การ
08,0038,016,๑๘.  ไม่พึงช่วยภิกษุต่อภิกษุให้สู้อธิกรณ์กัน
08,0038,017,วัตร  ๑๘  ข้อ  ในสิยสกรรม  จบ
08,0038,018,<H1>วัตรที่ควรระงับและไม่ควรระงับ</H1>
08,0038,019,[๗๖]   ครั้งนั้น    สงฆ์ได้ลงนิยสกรรมแก่พระเสยยสกะแล้ว    คือให้
08,0038,020,กลับถือนิสัยอีก  เธอถูกสงฆ์ลงนิยสกรรมแล้ว  ซ่องเสพคบหานั่งใกล้กัลยาณ-
08,0038,021,มิตรขอให้แนะนำ  ไต่ถาม  ได้เป็นพหูสูต  ช่ำชอง  ในคัมภีร์  ทรงธรรม