Book,Page,LineNumber,Text
13,0021,001,<H1>เรื่องพระเจ้าพันธุมราช</H1> 
13,0021,002,[๓๐]  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ครั้งนั้นแล    พระเจ้าพันธุมโปรดให้พวก
13,0021,003,พราหมณ์ผู้รู้นิมิตนุ่งห่มผ้าใหม่แล้ว     เลี้ยงดูให้อิ่มหนำด้วยสิ่งที่ต้องประสงค์
13,0021,004,ทุกสิ่ง   ภิกษุทั้งหลาย     ครั้งนั้นแล    พระเจ้าพันธุมรับสั่งตั้งพี่เลี้ยงนางนมแก่
13,0021,005,พระวิปัสสีราชกุมาร  หญิงพวกหนึ่งให้เสวยน้ำนม  หญิงพวกหนึ่งให้สรงสนาน
13,0021,006,หญิงพวกหนึ่งอุ้ม   หญิงพวกหนึ่งใส่สะเอว.
13,0021,007,ดูกรภิกษุทั้งหลาย   ราชบุรุษทั้งหลาย   ได้กั้นเศวตฉัตรเพื่อพระวิปัสสี
13,0021,008,ราชกุมารผู้ประสูติแล้วนั้นทั้งกลางวันและกลางคืน  ด้วยหวังว่า    หนาว  ร้อน
13,0021,009,หญ้า   ละออง   หรือน้ำค้าง   อย่าได้ต้องพระองค์.
13,0021,010,ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็พระวิปัสสีราชกุมารู้ผู้ประสูติแล้วแล  เป็นที่รักเป็น
13,0021,011,ที่เจริญใจของชนเป็นอันมาก  ดอกอุบล  ดอกประทุม  หรือดอกปุณฑริก เป็น
13,0021,012,ที่รัก  เป็นที่เจริญใจของชนเป็นอันมาก  แม้ฉันใด    พระวิปัสสีราชกุมารก็ได้เป็น
13,0021,013,ที่รัก  เป็นที่เจริญใจของชนเป็นอันมาก   ฉันนั้นเหมือนกัน    ได้ยินว่า  พระ-
13,0021,014,วิปัสสีราชกุมารนั้น  อันบุคคลผลัดเปลี่ยนกันอุ้มใส่สะเอวอยู่เสมอ.               
13,0021,015,ดูกรภิกษุทั้งหลาย   พระวิปัสสีราชกุมารผู้ประสูติแล้วแล   เป็นผู้มีพระ
13,0021,016,สุระเสียงกลมเกลี้ยง  ไพเราะ   อ่อนหวาน    และเป็นที่ตั้งแห่งความรัก   ภิกษุทั้ง
13,0021,017,หลาย   หมู่นกการเวกบนหิมวันตบรรพตมีสำเนียงกลมเกลี้ยง ไพเราะ อ่อนหวาน
13,0021,018,และเป็นที่ตั้งแห่งความปรีดิ์เปรม     ฉันใด  ภิกษุทั้งหลาย  พระวิปัสสีราชกุมาร
13,0021,019,ก็ฉันนั้นเหมือนกัน  เป็นผู้มีพระสุระเสียงกลมเกลี้ยง   ไพเราะ  อ่อนหวาน  เป็น
13,0021,020,ที่ตั้งแห่งความรัก.
13,0021,021,ดูกรภิกษุทั้งหลาย   ทิพยจักษุอันเกิดแต่กรรมวิบาก    อันเป็นเหตุให้
13,0021,022,เห็นได้ไกลโดยรอบโยชน์หนึ่งทั้งกลางวันและกลางคืน  ได้ปรากฏแก่พระวิปัสสี
13,0021,023,ราชกุมารผู้ประสูติแล้วแล.