Book,Page,LineNumber,Text
13,0023,001,ทั้งหลาย  นายสารถีรับคำสั่งของพระวิปัสสีราชกุมารแล้ว เทียมยานที่ดี ๆ เสร็จ 
13,0023,002,แล้ว   จึงกราบทูลแด่พระวิปัสสีราชกุมารว่า   ขอเดชะ  ข้าพระพุทธเจ้าได้เทียม
13,0023,003,ยานที่ดี ๆ เสร็จแล้ว บัดนี้    พระองค์ทรงกำหนดเวลาอันสมควรเถิด.
13,0023,004,ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ครั้งนั้นแล พระวิปัสสีราชกุมารทรงยานอันดี   เสด็จ
13,0023,005,ประพาสพระอุทยานพร้อมกับยานที่ดี ๆ ทั้งหลาย  พระวิปัสสีราชกุมาร   ขณะ
13,0023,006,เสด็จประพาสพระอุทยาน  ได้ทอดพระเนตรชายชรา  มีซี่โครงคดเหมือนกลอน
13,0023,007,หลังงอ   ถือไม้เท้า   เดินงก ๆ เงิ่น ๆ  กระสับกระส่าย    หมดความหนุ่มแน่น
13,0023,008,ครั้นทอดพระเนตรแล้ว  จึงรับสั่งถามนายสารถีว่า  นายสารถีผู้สหาย  ก็ชายผู้นี้
13,0023,009,ถูกใครทำอะไรให้ แม้ผมของเขาก็ไม่เหมือนคนอื่น ๆ แม้ร่างกายของเขา
13,0023,010,ก็ไม่เหมือนของคนอื่น ๆ
13,0023,011,นายสารถีกราบทูลว่า  ขอเดชะ  นี้แลเรียกว่า  คนชรา.
13,0023,012,นายสารถีผู้สหาย  นี้หรือเรียกว่า  คนชรา.
13,0023,013,ขอเดชะ  นี้แลเรียกว่า  คนชรา  บัดนี้  เขาจักพึงมีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน.
13,0023,014,นายสารถี  ถึงตัวเราจะต้องมีความแก่เป็นธรรมดา  ไม่ล่วงพ้นความแก่
13,0023,015,ไปได้หรือ.
13,0023,016,ขอเดชะ  พระองค์และข้าพระพุทธเจ้า  ล้วนแต่จะต้องมีความแก่เป็น
13,0023,017,ธรรมดา  ไม่ล่วงพ้นความแก่ไปได้.
13,0023,018,นายสารถีผู้สหาย  ถ้าเช่นนั้น  วันนี้พอแล้วสำหรับภูมิภาคแห่งสวน
13,0023,019,เธอจงนำเรากลับสู่วังจากสวนนี้เถิด.
13,0023,020,นายสารถีรับสั่งของพระวิปัสสีราชกุมารแล้ว  ได้นำเสด็จกลับไปยัง
13,0023,021,ภายในบุรีจากพระอุทายานนั้น ๆ
13,0023,022,ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ได้ยินว่า  ครั้งนั้นพระวิปัสสีราชกุมารเสด็จถึงวัง
13,0023,023,แล้ว  ทรงเป็นทุกข์เศร้าพระทัยทรงพระดำริว่า  ผู้เจริญได้ยินว่า  ขึ้นชื่อว่าความ