Book,Page,LineNumber,Text
13,0024,001,เกิดเป็นของน่ารังเกียจ   เพราะธรรมดาว่าเมื่อความเกิดมีอยู่.  ความแก่จักปรากฏ 
13,0024,002,แก่ผู้ที่เกิดมาแล้ว.
13,0024,003,[๓๓]  ดูกรภิกษุทั้งหลาย ครั้งนั้นแล พระเจ้าพันธุมรับสั่งหานายสารถี
13,0024,004,มาตรัสถามว่า นายสารถีผู้สหาย  ราชกุมารได้อภิรมย์ในภูมิภาคแห่งสวนแลหรือ
13,0024,005,นายสารถีผู้สหาย   ราชกุมารพอพระทัยในภูมิภาคแห่งสวนแลหรือ    นายสารถี
13,0024,006,กราบทูลว่า  ขอเดชะ  พระราชกุมารมิได้ทรงอภิรมย์ในภูมิภาคแห่งพระอุทยาน
13,0024,007,ขอเดชะ. พระราชกุมารมิได้ทรงพอพระทัยในภูมิภาคแห่งพระอุทยาน ดังนี้  ตรัส
13,0024,008,ถามต่อไปว่า  ดูกรนายสารถีผู้สหาย  ก็ราชกุมารขณะเมื่อเสด็จประพาสสวนได้
13,0024,009,ทอดพระเนตรอะไรเข้า.
13,0024,010,นายสารถีได้กราบทูลว่า      ขอเดชะ    พระราชกุมารขณะเมื่อเสด็จ
13,0024,011,ประพาสพระอุทยานได้ทอดพระเนตรชายชรามีซี่โครงคดเหมือนกลอน  หลังงอ
13,0024,012,ถือไม้เท้าเดินงก ๆ เงิ่น ๆ กระสับกระส่าย  หมดความหนุ่มแน่น  ครั้นได้ทอด
13,0024,013,พระเนตรแล้ว    ได้มีรับสั่งถามข้าพระพุทธเจ้าว่า  นายสารถีผู้สหาย  ก็ชายผู้นี้ 
13,0024,014,ถูกใครทำอะไรให้   แม้ผมของเขาก็ไม่เหมือนของคนอื่น ๆ แม้ร่างกายของเขาก็
13,0024,015,ไม่เหมือนของคนอื่น ๆ เมื่อข้าพระพุทธเจ้ากราบทูลว่า ขอเดชะ นี้แล  เรียกว่า
13,0024,016,คนชรา  พระองค์ได้ตรัสถามย้ำว่านายสารถีผู้สหาย นี้หรือเรียกว่า คนชรา เมื่อ
13,0024,017,ข้าพระพุทธเจ้ากราบทูลว่า  ขอเดชะ  นี้แลเรียกว่าคนชรา   บัดนี้เขาจักพึงมีชีวิต
13,0024,018,อยู่ได้ไม่นาน พระราชกุมารได้ตรัสถามว่า นายสารถีผู้สหาย ถึงตัวเราก็จะต้องมี
13,0024,019,ความแก่เป็นธรรมดาไม่ล่วงพ้นความแก่ไปได้หรือ   เมื่อข้าพระพุทธเจ้ากราบทูล
13,0024,020,ว่าขอเดชะ.  พระองค์และข้าพระพุทธเจ้าล้วนแต่จะต้องมีความแก่เป็นธรรมดา
13,0024,021,ไม่ล่วงพ้นความแก่ไปได้    พระองค์ตรัสสั่งว่า  นายสารถีผู้สหาย   ถ้าเช่นนั้น
13,0024,022,วันนี้พอแล้วสำหรับภูมิภาคแห่งสวน   เธอจงนำเรากลับเข้าวังจากสวนนี้   ขอเดชะ
13,0024,023,ข้าพระพุทธเจ้ารับคำสั่งของพระวิปัสสีราชกุมาร   แล้วได้นำเสด็จกลับเข้าวังจาก