Book,Page,LineNumber,Text
13,0029,001,ดูกรภิกษุทั้งหลาย นายสารถีรับคำสั่งของพระวิปัสสีราชกุมารแล้ว  ได้ 
13,0029,002,นำเสด็จกลับไปวังจากอุทยานนั้น.
13,0029,003,ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ได้ยินว่า  ครั้งนั้น   พระวิปัสสีราชกุมารเสด็จถึงวัง
13,0029,004,แล้ว ทรงเป็นทุกข์เศร้าพระทัย ทรงพระดำริว่า ผู้เจริญ ได้ยินว่า ขึ้นชื่อว่าความ
13,0029,005,เกิดเป็นของน่ารังเกียจ เพราะธรรมดาว่า เมื่อความเกิดมีอยู่ ความแก่จักปรากฏ
13,0029,006,ความเจ็บจักปรากฏ  ความตายจักปรากฏแก่ผู้ที่เกิดมาแล้ว .
13,0029,007,[๓๗]  ดูกรภิกษุทั้งหลาย    ครั้งนั้นแล    พระเจ้าพันธุมรับสั่งหานาย
13,0029,008,สารถีมาตรัสถามว่า   นายสารถีผู้สหาย   ราชกุมารได้ทรงอภิรมย์ในภูมิภาคแห่ง
13,0029,009,สวนแลหรือ  นายสารถีผู้สหาย  ราชกุมารพอพระทัยในภูมิภาคแห่งสวนแลหรือ
13,0029,010,นายสารถีกราบทูลว่า    ขอเดชะ  พระราชกุมารมิได้ทรงอภิรมย์ในภูมิภาคแห่ง
13,0029,011,พระอุทยาน   ขอเดชะ   พระราชกุมารมิได้ทรงพอพระทัยในภูมิภาคแห่งพระ-
13,0029,012,อุทยานดังนี้    ตรัสถามต่อไปว่า   นายสารถีผู้สหาย   ก็ราชกุมารขณะเมื่อเสร็จ
13,0029,013,ประพาสสวนได้ทอดพระเนตรอะไรเข้า. 
13,0029,014,นายสารถีกราบทูลว่า    ขอเดชะ   พระราชกุมารขณะเมื่อเสด็จประพาส
13,0029,015,พระอุทยาน   ได้ทอดพระเนตรหมู่มหาชนประชุมกันและวอที่ทำด้วยผ้าสีต่าง ๆ
13,0029,016,แล้วได้ตรัสถามข้าพระพุทธเจ้าว่า  นายสารถีผู้สหาย  หมู่มหาชนประชุมกันทำไม
13,0029,017,เขากระทำวอด้วยผ้าสีต่าง ๆ กันทำไม    เมื่อข้าพระพุทธเจ้ากราบทูลว่า   นี้แล
13,0029,018,เรียกว่าคนตาย   พระองค์ได้ตรัสสั่งว่า  นายสารถีผู้สหาย   ถ้าเช่นนั้น   เธอจง
13,0029,019,ขับรถไปทางคนตายนั้น   ขอเดชะ.   ข้าพระพุทธเจ้ารับคำสั่งของพระวิปัสสี
13,0029,020,ราชกุมารแล้ว    ได้ขับรถไปทางคนตายนั้น    ขอเดชะ   พระราชกุมารได้ทอด
13,0029,021,พระเนตรคนตายเข้าแล้วได้ตรัสถามข้าพระพุทธเจ้าว่า นายสารถีผู้สหาย  นี้หรือ
13,0029,022,เรียกว่าคนตาย   เมื่อข้าพระพุทธเจ้ากราบทูลว่า   ขอเดชะ   นี้แลเรียกว่าคนตาย
13,0029,023,บัดนี้มารดาบิดาและญาติสาโลหิตอื่น ๆ จักไม่เห็นเขา   แม้เขาก็จักไม่เห็นมารดา