Book,Page,LineNumber,Text
13,0031,001,[๓๘]  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ครั้งนั้นแล  โดยกาลล่วงไปหลายปี   หลาย 
13,0031,002,ร้อยปี หลายพันปี  พระวิปัสสีราชกุมารได้ตรัสเรียกนายสารถีมาสั่งว่า นายสารถี
13,0031,003,ผู้สหาย  เธอจงเทียมยานที่ดี ๆ   เราจะไปในสวนเพื่อชมพื้นที่อันสวยสด  ภิกษุ
13,0031,004,ทั้งหลาย    นายสารถีรับคำสั่งของพระวิปัสสีราชกุมารแล้ว    เทียมยานที่ดี  ๆ
13,0031,005,เสร็จแล้ว     ได้กราบทูลแด่พระวิปัสสีราชกุมารว่า   ขอเดชะ   ข้าพระพุทธเจ้า
13,0031,006,เทียมยานที่ดี ๆ เสร็จแล้ว   บัดนี้   พระองค์ทรงกำหนดเวลาอันสมควรเถิด.
13,0031,007,ดูกรภิกษุทั้งหลาย   ครั้งนั้นแล   พระวิปัสสีราชกุมารทรงยานที่ดีเสด็จ
13,0031,008,ประพาสพระอุทยานพร้อมกับยานที่ดี ๆ ทั้งหลาย   ภิกษุทั้งหลาย   พระวิปัสสี
13,0031,009,ราชกุมารขณะเมื่อเสด็จประพาสพระอุทยานได้ทอดพระเนตรบุรุษบรรพชิต
13,0031,010,ศีรษะโล้นนุ่งห่มผ้ากาสาวพัสตร์    ครั้นทอดพระเนตรแล้ว    จึงรับสั่งถามนาย
13,0031,011,สารถีว่า   นายสารถีผู้สหาย   บุรุษนี้ถูกใครทำอะไรให้   แม้ศีรษะของเขาก็ไม่
13,0031,012,เหมือนคนอื่น ๆ แม้ผ้าทั้งหลายของเขาก็ไม่เหมือนคนอื่น ๆ
13,0031,013,นายสารถีกราบทูลว่า   ขอเดชะ  นี้แลเรียกว่า  บรรพชิต.
13,0031,014,นายสารถีผู้สหาย  นี้หรือเรียกว่า  บรรพชิต.
13,0031,015,ขอเดชะ  นี้แลเรียกว่า บรรพชิต การประพฤติธรรมเป็นความดี  การ
13,0031,016,ประพฤติสม่ำเสมอเป็นความดี   การพระพฤติกุศลเป็นความดี   การกระทำบุญ
13,0031,017,เป็นความดี     การไม่เบียดเบียนเป็นความดี     การอนุเคราะห์แก่หมู่สัตว์เป็น
13,0031,018,ความดี.
13,0031,019,นายสารถีผู้สหาย  ดีละ  ที่บุคคลนั้นได้นามว่า  บรรพชิต การประพฤติ
13,0031,020,ธรรมเป็นความดี  การพระพฤติสม่ำเสมอเป็นความดี    การประพฤติกุศลเป็น
13,0031,021,ความดี  การกระทำบุญเป็นความดี  การไม่เบียดเบียนเป็นความดี  การอนุเคราะห์
13,0031,022,แก่หมู่สัตว์เป็นความดี    นายสารถีผู้สหาย   ถ้าเช่นนั้น   เธอจงขับรถไปทาง
13,0031,023,บรรพชิตนั้น.