Book,Page,LineNumber,Text
13,0033,001,ดูกรภิกษุทั้งหลาย    หมู่มหาชนในพระนครพันธุมดีราชธานีประมาณ 
13,0033,002,"๘๔,๐๐๐  คน  ได้สดับข่าวว่า  พระวิปัสสีราชกุมารได้ทรงปลงพระเกศาและพระ"
13,0033,003,มัสสุ ทรงครองผ้ากาสาวพัสตร์  เสด็จออกทรงผนวชเป็นบรรพชิตเสียแล้ว ดังนี้
13,0033,004,ครั้นแล้วมหาชนเหล่านั้น    ได้ดำริดังนี้ว่า  ก็พระวิปัสสีราชกุมารได้ทรงปลง
13,0033,005,พระเกศาและพระมัสสุ     ทรงครองผ้ากาสาวพัสตร์     เสด็จออกทรงผนวชเป็น
13,0033,006,บรรพชิตในพระธรรมวินัยใด     พระธรรมวินัยนั้นคงไม่เลวทรามเป็นแน่
13,0033,007,บรรพชานั้นคงไม่เลวทรามเป็นแน่  แต่พระวิปัสสีราชกุมารยังทรงปลงพระเกศา
13,0033,008,และพระมัสสุ  ทรงครองผ้ากาสาวพัสตร์   เสด็จออกทรงผนวชเป็นบรรพชิตได้
13,0033,009,พวกเราทำไมจึงจะบวชไม่ได้เล่า.
13,0033,010,"ดูกรภิกษุทั้งหลาย   ครั้งนั้นแล    หมู่มหาชนประมาณ  ๘๔,๐๐๐  คน"
13,0033,011,ได้พากันโกนผมและหนวด  นุ่งห่มผ้ากาสาวพัสตร์  ออกบวชเป็นบรรพชิตตาม
13,0033,012,เสด็จ พระวิปัสสีโพธิสัตว์แล้ว   ได้ยินว่า  พระวิปัสสีโพธิสัตว์   อันบริษัทนั้น
13,0033,013,ห้อมล้อมเสด็จเที่ยวจาริกไปในคาม  นิคม  ชนบท  และราชธานี
13,0033,014,ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ครั้งนั้นแล   พระวิปัสสีโพธิสัตว์เสด็จหลีกออกเร้น
13,0033,015,อยู่ในที่ลับ  ได้ทรงพระปริวิตกเช่นนี้ว่า การที่เราเป็นผู้ปะปนอยู่เช่นนี้ไม่สมควร
13,0033,016,ไฉนหนอ   เราถึงหลีกออกจากหมู่อยู่แต่ผู้เดียว  ภิกษุทั้งหลาย  ครั้นสมัยต่อมา
13,0033,017,พระวิปัสสีโพธิสัตว์ได้เสด็จหลีกออกจากหมู่ประทับอยู่แต่พระองค์เดียว  บรรพ-
13,0033,018,"ชิต  ๘๔,๐๐๐  รูป  ได้พากันไปทางหนึ่ง  พระวิปัสสีโพธิสัตว์ได้เสด็จไปทางหนึ่ง."
13,0033,019,ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ครั้งนั้นแล  พระวิปัสสีโพธิสัตว์ผู้เสด็จหลีกออก
13,0033,020,เร้นอยู่ในที่ลับ  ได้ทรงพระปริวิตกเช่นนี้ว่า  โลกนี้ถึงความยาก  ย่อมเกิด  แก่
13,0033,021,ตาย  และเวียนตาย  เวียนเกิด  เออก็แหละบุคคลไม่รู้ชัดถึงอุบายเครื่องพ้นทุกข์
13,0033,022,คือ  ชราและมรณะนี้  การพ้นทุกข์  คือ  ชราและมรณะนี้  จักปรากฏได้เมื่อไรเล่า.