Book,Page,LineNumber,Text
13,0044,001,<B>เห็นประชุมชนผู้เกลื่อนกล่นไปด้วยความเศร้าโศก 
13,0044,002,ถูกชาติและชราครอบงำแล้ว   ข้าแต่พระองค์ผู้กล้า
13,0044,003,ผู้ชนะสงครามแล้ว  เป็นนายพวก   ปราศจากหนี้
13,0044,004,ขอพระองค์จงเสด็จลุกขึ้น  เปิดเผยโลก
13,0044,005,ขอผู้มีพระภาคทรงแสดงธรรม
13,0044,006,ที่รู้ที่ทั่วถึงธรรมได้   ยังจักมี.</B>
13,0044,007,[๔๖]  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  เมื่อท้าวมหาพรหมนั้นได้กราบทูลแล้ว  ดังนี้
13,0044,008,พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระนามว่าวิปัสสี  จึงได้ตรัสกะท้าวมหา
13,0044,009,พรหมนั้นด้วยพระคาถาว่า
13,0044,010,<B>เราได้เปิดเผยประตูอมตะไว้สำหรับท่านแล้ว  ผู้มีโสต
13,0044,011,จงปล่อยศรัทธามาเถิด  ดูกรพรหม  เรารู้สึกลำบาก
13,0044,012,จึงมิได้กล่าวธรรมอันประณีตซึ่งเราให้คล่องแคล่วแคล้ว
13,0044,013,ในหมู่มนุษย์   ดังนี้.</B>
13,0044,014,[๔๗]  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ครั้งนั้นแล  ท้าวมหาพรหมคิดว่า เราเป็นผู้
13,0044,015,มีโอกาส    อันพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระนามว่าวิปัสสี   ได้
13,0044,016,ทรงกระทำแล้ว  เพื่อจะทรงแสดงธรรม  จึงถวายบังคมพระผู้มีพระภาคอรหันต- 
13,0044,017,สัมมาสัมพุทธเจ้าพระนามว่าวิปัสสี  กระทำประทักษิณแล้วหายไป  ณ  ที่นั้นเอง.
13,0044,018,[๔๘]  ดูกรภิกษุทั้งหลาย ครั้งนั้นแล  พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมา-
13,0044,019,สัมพุทธเจ้าพระนามว่า  วิปัสสี ทรงพระดำริว่า  เราควรแสดงธรรมแก่ใครก่อน
13,0044,020,เล่าหนอ     ใครจะรู้ทั่วถึงธรรมนี้ได้เร็วพลันทีเดียว ภิกษุทั้งหลาย  ครั้งนั้นแล
13,0044,021,พระผู้มีภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระนามว่าวิปัสสี ได้ทรงพระดำริว่า พระ-
13,0044,022,ราชโอรสพระนามว่าขัณฑะ   และบุตรปุโรหิตชื่อว่า  ติสสะนี้     ผู้อาศัยอยู่ใน
13,0044,023,พระนครพันธุมดีราชธานีเป็นคนฉลาด  เฉียบแหลม  มีปัญญา  มีกิเลสเพียงดัง