Book,Page,LineNumber,Text
13,0046,001,พระนครพันธุมดีราชธานี พร้อมกับยานดีๆ ทั้งหลาย  ขับตรงไปยังมฤคทายวัน 
13,0046,002,ขอว่าเขมะ     ไปด้วยยานตลอดภูมิประเทศเท่าที่ยานจะไปได้แล้ว     ลงจากยาน
13,0046,003,เดินตรงเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระนามว่าวิปัสสี
13,0046,004,ถึงที่ประทับ   ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระนามว่า
13,0046,005,วิปัสสีแล้วนั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง  พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
13,0046,006,พระนามว่าวิปัสสี    ได้ตรัสอนุปุพพีกถาแก่ท่านทั้งสองนั้น  คือ   ทรงประกาศ
13,0046,007,ทานกถา   สีลกถา   สัคคกถา   โทษของกามที่ต่ำช้า   เศร้าหมอง   และอานิสงส์
13,0046,008,ในการออกบวช  เมื่อพระผู้มีพระภาคได้ทรงทราบว่า ท่านทั้งสองนั้นมีจิตคล่อง
13,0046,009,มีจิตอ่อน    มีจิตปราศจากนิวรณ์   มีจิตสูง   มีจิตผ่องใส   จึงได้ทรงประกาศ
13,0046,010,ธรรมเทศนาที่พระพุทธเจ้าทั้งหลายทรงยกขึ้นแสดงด้วยพระองค์เอง  คือ  ทุกข์
13,0046,011,สมุทัย  นิโรธ  มรรค  ดวงตาเห็นธรรมอันปราศจากธุลี  ปราศจากมลทิน ได้เกิด
13,0046,012,ขึ้นแล้วแก่พระราชโอรสพระนามว่าขัณฑะ  และบุตรปุโรหิตชื่อว่าติสสะ ว่าสิ่งใด
13,0046,013,สิ่งหนึ่งมีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดา  สิ่งนั้นทั้งมวลมีความดับไปเป็นธรรมดา  ณ
13,0046,014,ที่นั่งนั้นแล    เหมือนผ้าที่สะอาด    ปราศจากมลทินควรรับน้ำย้อมด้วยดีฉะนั้น
13,0046,015,ท่านทั้งสองนั้น  เห็นธรรม  ถึงธรรม  รู้แจ้งธรรม  หยั่งทราบธรรม ข้ามความ
13,0046,016,สงสัย  ปราศจากความเคลือบแคลง  ถึงความแกล้วกล้า   ไม่ต้องเชื่อผู้อื่นในสัตถุ
13,0046,017,ศาลนา ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระนามว่า วิปัสสี 
13,0046,018,ว่าข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ  ภาษิตของพระองค์แจ่มแจ้งนัก    ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ
13,0046,019,ภาษิตของพระองค์ก็แจ่มแจ้งนัก  เปรียบเหมือนบุคคลหงายของที่คว่ำ  เปิดของ
13,0046,020,ที่ปิด บอกทางแก่คนหลงทาง หรือส่องประทีปในที่มืดด้วยคิดว่าผู้มีจักษุจักเห็น
13,0046,021,รูปดังนี้ฉันใด   พระผู้มีพระภาคทรงประกาศพระธรรมโดยอเนกปริยายฉันนั้น
13,0046,022,เหมือนกัน   ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ    ข้าพระองค์เหล่านี้ขอถึงพระผู้มีพระภาคและ
13,0046,023,พระธรรมว่าเป็นที่พึ่ง  ขอพวกข้าพระองค์พึงได้บรรพชา พึงได้อุปสมบท  ใน
13,0046,024,สำนักของพระผู้มีพระภาคเจ้า.