Book,Page,LineNumber,Text
13,0048,001,พระภาคประทับอยู่  ครั้นเข้าไปเฝ้าแล้ว ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมา 
13,0048,002,สัมพุทธเจ้าพระนามว่าวิปัสสี  แล้วนั่ง  ณ  ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง  พระผู้มีพระภาค
13,0048,003,อรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระนามว่า  วิปัสสี ได้ตรัสอนุปุพพีกถาแก่ชนเหล่านั้น
13,0048,004,คือทรงประกาศทานกถา   สีลกถา   สัคคกถา   โทษของกามที่ต่ำช้าเศร้าหมอง
13,0048,005,และอานิสงส์ในการออกบวช  เมื่อพระผู้มีพระภาคได้ทรงทราบว่า   ชนเหล่านั้น
13,0048,006,มีจิตคล่อง  มีจิตอ่อน  มีจิตปราศจากนิวรณ์  มีจิตสูง  มีจิตผ่องใส  จึงได้ทรง
13,0048,007,ประกาศพระธรรมเทศนาที่พระพุทธเจ้าทั้งหลายทรงยกขึ้นแสดงด้วยพระองค์เอง
13,0048,008,คือ  ทุกข์  สมุทัย  นิโรธ  มรรค  ดวงตาเห็นธรรมอันปราศจากธุลี  ปราศจาก
13,0048,009,"มลทิน  ได้เกิดขึ้นแล้วแก่หมู่มหาชน  ๘๔,๐๐๐  คนนั้นว่า   สิ่งใดสิ่งหนึ่งมีความ"
13,0048,010,เกิดขึ้นเป็นธรรมดา  สิ่งนั้นทั้งมวลมีความดับไปเป็นธรรมดา   ณ  ที่นั่งนั้นแล
13,0048,011,เหมือนผ้าทีสะอาดปราศจากมลทินควรรับน้ำย้อมด้วยดีฉะนั้น    ชนเหล่านั้น
13,0048,012,เห็นธรรม   ถึงธรรม  รู้แจ้งธรรม  หยั่งทราบธรรม   ข้ามความสงสัย  ปราศจาก
13,0048,013,ความเคลือบแคลง  ถึงความแกล้วกล้าไม่ต้องเธอผู้อื่นในสัตถุศาสนา   ได้กราบ-
13,0048,014,ทูลพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระนามว่าวิปัสสี  ว่าข้าแต่พระองค์
13,0048,015,ผู้เจริญ    ภาษิตของพระองค์แจ่มแจ้งนัก     ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ    ภาษิตของ
13,0048,016,พระองค์แจ่มแจ้งนัก   เปรียบเหมือนบุคคลหงายของที่คว่ำ   เปิดของที่ปิด  บอก
13,0048,017,ทางแก่คนหลงทาง  หรือส่องประทีปในที่มืดด้วยคิดว่า  ผู้มีจักษุจักเห็นรูป  ดังนี้
13,0048,018,ฉันใด  พระผู้มีพระภาคทรงประกาศพระธรรมโดยอเนกปริยาย   ฉันนั้นเหมือน
13,0048,019,กัน     ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ    ข้าพระองค์เหล่านี้ขอถึงพระผู้มีพระภาคกับพระ-
13,0048,020,ธรรมและพระภิกษุสงฆ์   ว่าเป็นที่พึ่ง    ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ   พวกข้าพระองค์
13,0048,021,พึงได้บรรพชา  พึงได้อุปสมบทในสำนักของพระผู้มีพระภาค.
13,0048,022,"ดูกรภิกษุทั้งหลาย  หมู่มหาชน  ๘๔,๐๐๐   คนเหล่านั้น ได้บรรพชา  ได้"
13,0048,023,อุปสมบทในสำนักของพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระนามว่า