Book,Page,LineNumber,Text
15,0004,001,สุนักขัตตะ    เพราะเหตุที่เมื่อเราได้กระทำอิทธิปาฏิหาริย์ที่ยิ่งยวดกว่า  
15,0004,002,ธรรมของมนุษย์หรือมิได้กระทำก็ดี    ธรรมที่เราได้แสดงไว้ย่อมนำผู้
15,0004,003,ประพฤติให้สิ้นทุกข์โดยชอบ    เพราะเหตุนั้น   เธอปรารถนาการทำ
15,0004,004,อิทธิปฏิหาริย์ที่ยิ่งยวดกว่าธรรมของมนุษย์ไปทำไม.      ดูก่อนโมฆบุรุษ
15,0004,005,เธอจงเห็นว่า   การกระทำเช่นนี้เป็นความผิดของเธอเพียงใด.
15,0004,006,(๓)   <B>สุนักขัตตะ</B>  ได้ทูลว่า   ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ    พระผู้มี
15,0004,007,พระภาคมิได้ทรงบัญญัติสิ่งที่โลกสมมติว่าเลิศแก่ข้าพระองค์เลย.
15,0004,008,<B>เรากล่าวว่า</B>   ดูก่อนสุนักขัตตะ   เราได้กล่าวกะเธออย่างนี้ว่า
15,0004,009,มาเถิดสุนักขัตตะ  เธอจงอยู่อุทิศเรา     เราจักบัญญัติสิ่งที่โลกสมมติว่า
15,0004,010,เลิศแก่เธอ  ดังนี้   บ้างหรือ.
15,0004,011,<B>เขาทูลว่า</B>  <I>หามิได้  พระเจ้าข้า.</I>
15,0004,012,<B>เรากล่าวว่า</B>   ดูก่อนสุนักขัตตะ  เพราะเหตุที่เรามิได้กล่าวกะ
15,0004,013,เธอว่า    มาเถิดสุนักขัตตะ  เธอจงอยู่อุทิศต่อเรา  เราจักบัญญัติสิ่งที่
15,0004,014,โลกสมมติว่าเลิศแก่เธอ  และเธอก็มิได้กล่าวแก่เราว่า   ข้าแต่พระองค์ผู้
15,0004,015,เจริญ   ข้าพระองค์จักอยู่อุทิศต่อพระผู้มีพระภาค  พระผู้มีพระภาคจัก
15,0004,016,ทรงบัญญัติสิ่งที่โลกสมมติว่าเลิศแก่เธอ  ดูก่อนโมฆบุรุษ เมื่อเป็นเช่น
15,0004,017,นั้น    เธอเมื่อบอกคืน      จะชื่อว่าบอกคืนใคร.     ดูก่อนสุนักขัตตะ
15,0004,018,เธอจะเข้าใจความข้อนั้นเป็นไฉน คือเมื่อเราได้บัญญัติสิ่งที่โลกสมมติ
15,0004,019,ว่าเลิศ  หรือมิได้บัญญัติก็ดี  ธรรมที่เราได้แสดงไว้  ย่อมนำผู้ประพฤติ
15,0004,020,ให้สิ้นทุกข์โดยชอบหรือ.                                              
15,0004,021,<B>เขาทูลว่า</B>     ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ     เมื่อพระองค์ได้บัญญัติ
15,0004,022,สิ่งที่โลกสมมติว่าเลิศ     หรือมิได้บัญญัติก็ดี   ธรรมที่พระองค์แสดงไว้
15,0004,023,ย่อมนำผู้ประพฤติให้สิ้นทุกข์โดยชอบ.