Book,Page,LineNumber,Text
15,0026,001,ดูก่อนภัคควะ  ลำดับนั้น   เราจึงให้บริษัทนั้นเห็นแจ้ง  ให้สมา-   
15,0026,002,ทาน ให้อาจหาญ ให้รื่นเริง  ด้วยธรรมีกถา   ทำให้พ้นจากเครื่องผูกใหญ่
15,0026,003,"รื้อถอนสัตว์ประมาณ ๘๔,๐๐๐ ขึ้นจากหลุมใหญ่     จึงเข้าเตโชธาตุกสิณ"
15,0026,004,เหาะขึ้นเวหาสสูงประมาณ ๗ ชั่วลำตาล   เนรมิตไฟอื่นให้ลุกโพลงมีควัน
15,0026,005,กลบ  สูงประมาณ ๗  ชั่วลำตาลแล้ว   จึงกลับมาปรากฏที่กูฎาคารศาลาป่า
15,0026,006,มหาวัน.   ดูก่อนภัคควะ ครั้งนั้น  โอรสเจ้าลิจฉวีชื่อสุนักขัตตะ ได้เข้า
15,0026,007,มาหาเราถึงที่อยู่  ถวายอภิวาทแล้ว  นั่ง ณ  ที่สมควรข้างหนึ่ง.  เราจึง
15,0026,008,ได้กล่าวกะเขาผู้นั่งเรียบร้อยแล้วว่า  สุนักขัตตะเธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็น
15,0026,009,ไฉน     วิบากนั้นได้มีขึ้น      เหมือนดังที่เราได้พยากรณ์นักบวชเปลือยชื่อ
15,0026,010,ปาฏิกบุตร แก่เธอ  มิใช่มีโดยประการอื่น.  ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ  วิบาก
15,0026,011,นั้นได้มีแล้วเหมือนดังที่พระตถาคตได้ทรงพยากรณ์อเจลกชื่อ  <B>ปาฏิกบุตร</B>
15,0026,012,แก่ข้าพระองค์   มิใช่โดยประการอื่น.                               
15,0026,013,<B>เรากล่าวว่า</B>   เธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน   เมื่อเป็นเช่นนี้ 
15,0026,014,อิทธิปาฏิหาริย์ที่ยิ่งยวดกว่าธรรมของมนุษย์     ชื่อว่าเป็นสิ่งที่เราแสดงแล้ว
15,0026,015,หรือยัง.
15,0026,016,<B>สุนักขัตตะ</B>  ทูลว่า  ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ  พระองค์แสดงไว้
15,0026,017,แล้วแน่นอน   มิใช่ไม่ทรงแสดงก็หาไม่.         
15,0026,018,<B>เรากล่าวว่า</B>   แม้เมื่อเป็นเช่นนี้    เธอยังจะกล่าวกะเราผู้แสดง
15,0026,019,อิทธิปาฏิหาริย์ยิ่งยวดกว่าธรรมของมนุษย์อย่างนี้ว่า   ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ
15,0026,020,พระผู้มีพระภาคเจ้ามิได้ทรง  แสดงอิทธิปาฏิหาริย์ที่ยิ่งยวดกว่าธรรมของมนุษย์
15,0026,021,แก่ข้าพระองค์ดังนี้.     เธอจงเห็นว่า   การกระทำเช่นนั้นเป็นความผิดของ
15,0026,022,เธอเพียงไร  ดูก่อนภัคควะ  โอรสเจ้าลิจฉวีชื่อสุนักขัตตะ  เมื่อเรากล่าว
15,0026,023,อย่างนี้       ได้หนีไปจากพระธรรมวินัยนี้เหมือนสัตว์ผู้ไปเกิดในอบายและ
15,0026,024,นรกฉะนั้น.