Book,Page,LineNumber,Text
15,0032,001,มีอายุยืน    มีอันไม่แปรผันเป็นธรรมดา  จักตั้งอยู่เที่ยงเสมอไปเช่นนั้นที  
15,0032,002,เดียว.  ส่วนพวกเราเหล่า  <B>มโนปโทสิกะ</B>   มัวเพ่งโทษกันและกันเกินควร
15,0032,003,เมื่อมัวเพ่งโทษกันละกันเกินควร   ก็คิดมุ่งร้ายกันและกัน  จึงพากันลำ-
15,0032,004,บากกาย  ลำบากใจ  พวกเราจึงพากันจุติจากชั้นนั้น    เป็นผู้ไม่เที่ยง  ไม่
15,0032,005,ยั่งยืน ไม่คงทน มีอายุน้อย ยังต้องจุติมาเป็นอย่างนี้.  ก็พวกท่านบัญญัติสิ่ง
15,0032,006,ที่โลกสมมติว่าเลิศ   ว่ามีมูลมาแต่เทวดาเหล่า  <B>มโนปโทสิกะ</B>  ตามลัทธิ
15,0032,007,อาจารย์  มีแบบเช่นนี้  หรือมิใช่.      สมณพราหมณ์เหล่านั้นตอบอย่างนี้ว่า
15,0032,008,ท่านโคดม พวกข้าพเจ้าได้ทราบมาดังที่ท่านโคดมได้กล่าวมานี้แล.  ภัคควะ  
15,0032,009,เราย่อมทราบชัดสิ่งที่โลกสมมติว่าเลิศ   ทั้งรู้ชัดยิ่งกว่านั้น   แต่เราไม่ยึดมั่น
15,0032,010,ความรู้ชัดนั้นด้วย     เมื่อไม่ยึดมั่น      จึงทราบความดับเฉพาะตน   ฉะนั้น
15,0032,011,ตถาคตจึงไม่ถึงทุกข์.
15,0032,012,<H1>กถาว่าด้วยมีความเห็นว่าเกิดขึ้นลอย ๆ</H1>
15,0032,013,[๑๖]  <B>ดูก่อนภัคควะ</B>  มีสมณพราหมณ์พวกหนึ่ง  บัญญัติสิ่งที่
15,0032,014,โลกสมมติว่าเลิศ   ถือกันว่าเกิดขึ้นลอย ๆ ตามลัทธิอาจารย์   เราจึงเข้าไป
15,0032,015,ถามเขาอย่างนี้ว่า  ทราบว่า  ท่านทั้งหลายบัญญัติสิ่งที่โลกสมมติว่าเลิศ  ถือ 
15,0032,016,กันว่าเกิดขึ้นลอย ๆ  ตามลัทธิอาจารย์จริงหรือ.      สมณพราหมณ์เหล่านั้น
15,0032,017,ถูกเราถามอย่างนี้แล้ว   ยืนยันว่าเป็นเช่นนั้น    เราจึงถามต่อไปว่า     พวก
15,0032,018,ท่านบัญญัติสิ่งที่โลกสมมติว่าเลิศ  ถือกันว่าเกิดขึ้นลอย ๆ  ตามลัทธิอาจารย์
15,0032,019,มีแบบอย่างไร.   สมณพราหมณ์เหล่านั้นถูกเราถามอย่างนี้แล้ว     ก็ตอบไม่
15,0032,020,ถูก   เมื่อตอบไม่ถูกจึงย้อนถามเรา  เราถูกถามแล้ว   จึงพยากรณ์ว่า
15,0032,021,เธอทั้งหลาย   มีเทวดาเหล่าอสัญญีสัตว์   ก็แลเทวดาเหล่านั้นย่อม
15,0032,022,จุติจากชั้นนั้น   เพราะความเกิดขึ้นแห่งสัญญา.      ดูก่อนเธอทั้งหลาย    ก็ 
15,0032,023,เป็นฐานะที่จะมีได้ผล     ที่สัตว์ผู้ใดผู้หนึ่งจุติจากชั้นนั้นแล้วมาเป็นอย่างนี้