Book,Page,LineNumber,Text
16,0033,001,<B>[๑๖๑]  พระมหาบุรุษเป็นหัวหน้าในธรรมทั้งหลาย
16,0033,002,ที่เป็นสุจริต ทรงยินดีในธรรมจริยาเป็นที่คล้อย
16,0033,003,ตามชนเป็นอันมาก เสวยผลบุญในสวรรค์
16,0033,004,ครั้นเสวยผลแห่งสุจริตแล้วมาในโลกมิได้
16,0033,005,ถึงความเป็นผู้มีพระเศียรดุจประดับด้วยอุณ-
16,0033,006,หิส พวกที่ทรงจำพยัญชนะและนิมิตอยู่ทำนาย
16,0033,007,ว่าพระราชกุมารนี้   จักเป็นหัวหน้าหมู่ชนมาก
16,0033,008,หมู่ชนที่ช่วยเหลือพระองค์ในหมู่มนุษย์
16,0033,009,ในโลกนี้จักมีมาก     แม้ในเบื้องต้นครั้งนั้น
16,0033,010,พวกพราหมณ์ก็พยากรณ์พระองค์ว่าพระราช-
16,0033,011,กุมารนี้   ถ้าเป็นกษัตริย์จะเป็นใหญ่ในแผ่นดิน
16,0033,012,จะได้รับความช่วยเหลือในชนมากโดยแท้
16,0033,013,ถ้าพระองค์ออกทรงผนวชจะปราดเปรื่อง
16,0033,014,มีความชำนาญพิเศษ  ในธรรมทั้งหลาย   และ
16,0033,015,ชนเป็นอันมาก   จะเป็นผู้ยินดียิ่งในคุณ   คือ
16,0033,016,ความสั่งสอนของพระองค์  และจะคล้อยตาม.</B>
16,0033,017,[๑๖๒]   ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย    ตถาคตเคยเป็นมนุษย์ในชาติก่อน
16,0033,018,ในภพก่อน  ในกำเนิดก่อน   ละการพูดเท็จ   เว้นขาดจากการพูดเท็จ   พูด 
16,0033,019,แต่คำจริง  ดำรงคำสัตย์  มีถ้อยคำเป็นหลักฐาน  ควรเชื่อถือ ไม่พูดลวงโลก.
16,0033,020,ตถาคตย่อมเข้าถึงสุคติโลกสวรรค์เบื้องหน้าแต่ตายเพราะกายแตก     เพราะ