Book,Page,LineNumber,Text
16,0046,001,ตรัสว่า  <B>ตถาคตเคยเป็นมนุษย์</B>   ดังนี้    หรือว่า   นั้นไม่ใช่เหตุ   จริงอยู่
16,0046,002,พระมหาบุรุษแม้เป็นช้าง ม้า โค กระบือ วานร เป็นต้น ก็ทรงบำเพ็ญบารมี
16,0046,003,ได้เหมือนกัน  แต่เพราะพระองค์ดำรงอยู่ในอัตภาพเห็นปานนั้นไม่สามารถ
16,0046,004,แสดงกรรมที่ทรงกระทำแล้วโดยง่าย      แต่พระองค์ดำรงอยู่ในความเป็น
16,0046,005,มนุษย์จึงสามารถแสดงกรรมที่พระองค์ทรงกระทำแล้วโดยง่าย   ฉะนั้น    จึง
16,0046,006,ตรัสว่า  ตถาคตเคยเป็นมนุษย์ดังนี้.   <B>ทฬฺหสมาทาโน</B> แปลว่า ถือมั่น.
16,0046,007,บทว่า  <B>ในธรรมอันเป็นกุศลทั้งหลาย</B>  หมายถึงกุศลกรรมบถ  ๑๐. บทว่า
16,0046,008,ยึดมั่นไม่ถอยหลัง   ได้แก่ยึดแน่นเป็นนิจคือยึดมั่นไม่ถอยหลัง   จริงอยู่
16,0046,009,จิตของพระมหาสัตว์ย่อมม้วนกลับจากอกุศลกรรมดุจปีกไก่ต้องไฟฉะนั้น จิต 
16,0046,010,ของพระมหาบุรุษบรรลุกุศลย่อมเหยียดดุจเพดาน เพราะฉะนั้น พระตถาคต
16,0046,011,เป็นผู้ยึดมั่นเป็นผู้มั่นไม่ถอยหลัง อันใครๆ จะเป็นสมณะ พราหมณ์  เทวดา
16,0046,012,มารหรือพรหม    ก็ไม่สามารถจะให้พระองค์สละความยืดมั่นในกุศลได้.    มี
16,0046,013,เรื่องเล่าว่า
16,0046,014,ครั้งก่อนพระมหาบุรุษอุบัติในกำเนิดกระแต  คราวนั้น  เมื่อฝนตก
16,0046,015,ห้วงน้ำไหลมาพัดเอารังของกระแตเข้าไปในมหาสมุทร  มหาบุรุษคิดว่า  เรา
16,0046,016,จักนำลูกน้อยออกให้ได้     จึงจุ่มหางแล้วสลัดน้ำจากมหาสมุทรไปข้างนอก
16,0046,017,ในวันที่  ๗ ท้าวสักกะทรงรำพึงแล้วเสด็จมาในที่นั้น   ถามว่า  ท่านทำอะไร
16,0046,018,มหาบุรุษบอกเรื่องราวแก่ท้าวสักกะนั้น.  ท้าวสักกะทรงบอกถึงความที่น้ำจะ
16,0046,019,นำออกจากมหาสมุทรได้ยาก.   พระโพธิสัตว์รุกรานว่า    ไม่ควรพูดกับคน
16,0046,020,เกียจคร้านเช่นนั้น  ท่านอย่ายืนตรงนี้เลย  ท้าวสักกะคิดว่า  เราไม่สามารถ
16,0046,021,จะให้ผู้มีใจประเสริฐเลิกละสิ่งที่ตนถือมั่นได้   จึงนำลูกน้อยมา ส่งให้