Book,Page,LineNumber,Text
17,0026,001,(ธรรม)   ย่อมไม่เกิดมีแก่บุคคลผู้ไม่เข้าไปพบสัตบุรุษ.   
17,0026,002,อีกนัยหนึ่ง  เพราะเหตุที่ท่านกล่าวไว้ว่า  บทว่า  เอวํ  เป็นบทแสดง
17,0026,003,อาการต่าง ๆ ของจิตสันดานที่มีการรับเอาอรรถและพยัญชนะ     โดยเป็น
17,0026,004,ไปโดยประการต่างๆ กัน. และอาการที่ดีอย่างนี้นั้น  ย่อมไม่มีแก่บุคคลผู้ไม่
17,0026,005,ตั้งตนไว้ชอบ  หรือมิได้ทำบุญไว้ในปางก่อน.    ฉะนั้น  ท่านแสดงความถึง
17,0026,006,พร้อมแห่งจักรทั้ง  ๒  ข้างท้ายของตน    ด้วยอาการอันเจริญนี้  ด้วยบทว่า
17,0026,007,<B>เอวํ</B>   ท่านแสดงความถึงพร้อมแห่งจักรทั้ง  ๒  ข้างต้นของตน  ด้วยบทว่า
17,0026,008,<B>สุตํ</B>.  จริงอยู่   การฟัง    (ธรรม)    ย่อมไม่เกิดมีแก่ผู้อยู่ในประเทศที่ไม่
17,0026,009,สมควร  หรือผู้เว้นจากการคบหากับสัตบุรุษ.   ความบริสุทธิ์แห่งอาสวกิเลส
17,0026,010,ย่อมสำเร็จแก่บุคคลนั้น    เพราะความสำเร็จแห่งจักรทั้ง  ๒  ข้างท้าย  ความ
17,0026,011,บริสุทธิ์แห่งปโยคสมบัติ      ย่อมมีเพราะความสำเร็จแห่งจักรทั้ง  ๒  ข้างต้น
17,0026,012,ด้วยประการฉะนี้.
17,0026,013,อนึ่ง  ความสำเร็จแห่งความฉลาดในอธิคม   (ปฏิเวธ)    ย่อมมีแก่
17,0026,014,บุคคลนั้น   เพราะความบริสุทธิ์แห่งอาสวกิเลส  ความสำเร็จแห่งความฉลาด
17,0026,015,ในอาคม   (ปริยัติ)   ย่อมมีเพราะความบริสุทธิ์แห่งปโยคสมบัติ    (ความ
17,0026,016,เพียร)    พระเถระเมื่อจะเรียงนิทานพจน์ไว้ในฐานะที่เหมาะสม   คำของ
17,0026,017,ท่านผู้ถึงพร้อมด้วยอาคมและอธิคม  ผู้มีอาสวกิเลสบริสุทธิ์ด้วยปโยคสมบัติ
17,0026,018,ย่อมควร   เป็นพระดำรัสของพระผู้มีพระภาคเจ้า    ดุจแสงเงินแสงทอง
17,0026,019,ขึ้นนำพระอาทิตย์ที่กําลังอุทัยอยู่     และดุจการทำไว้ในใจโดยแยบคาย  เป็น
17,0026,020,ตัวนำ  (การทำ)  กุศลกรรม  จึงกล่าวคำเป็นต้นว่า   <B>เอวมฺเม  สุตํ</B>    ดังนี้.
17,0026,021,อีกนัยหนึ่ง     ด้วยคำนี้ว่า   <B>เอวํ</B>   ท่านพระเถระแสดงสภาวะคือ
17,0026,022,ความถึงพร้อมแห่งอัตถปฏิสัมภิทาและปฏิภาณปฏิสัมภิทาของตน    ด้วยคำ