Book,Page,LineNumber,Text
17,0048,001,ปรากฏในอรรถว่า สุญญตา ในประโยคเป็นต้นว่า ก็ในสมัย
17,0048,002,นั้นแล พระธรรมทั้งหลาย ย่อมมี ดังนี้.
17,0048,003,ย่อมปรากฏในอรรถว่า ปุญญะ (บุญ) ในประโยคเป็นต้นว่า
17,0048,004,พระธรรมที่ประพฤติดีแล้ว (สะสมไว้ดีแล้ว) ย่อมนำสุขมาให้ ดังนี้.
17,0048,005,ย่อมปรากฏในอรรถว่า อาปัตติ ในประโยคเป็นต้นว่า ธรรมทั้ง-
17,0048,006,หลายที่เป็นอนิยต ๒ ประการ ดังนี้.
17,0048,007,ปรากฏในอรรถว่า เญยยะ ในประโยคเป็นต้นว่า พระธรรมทั้ง -
17,0048,008,ปวง ย่อมมาสู่คลอง ในพระญาณของพระผู้มีพระภาคเจ้า โดยอาการ
17,0048,009,ทั้งปวง ดังนี้.
17,0048,010,แต่ในที่นี้ ธัมมะศัพท์นี้ ย่อมเป็นไปในอรรถว่า สภาวะ ในคำ
17,0048,011,ว่า ธรรมนั้น มีอรรถพจน์ดังนี้ว่า สภาวะเหล่าใดย่อมทรงไว้ซึ่งลักษณะ
17,0048,012,ของตน เหตุนั้น สภาวะเหล่านั้น ชื่อว่า ธรรมะ.
17,0048,013,มูล ศัพท์ ท่านกล่าวไว้พิสดารด้วยทีเดียว. แต่ในที่นี้มูลศัพท์นี้
17,0048,014,พึงทราบว่า ลงในอรรถว่า เหตุที่ไม่ทั่วไป.
17,0048,015,ปริยาย ศัพท์ ย่อมลงในอรรถว่า เทศนา ดังในประโยคเป็นต้น
17,0048,016,ว่า ท่านจงจำพระสูตรนั้นว่า มธุปิณฑปริยายสูตร ดังนี้.
17,0048,017,ปริยายศัพท์ ลงในอรรถว่า การณะ (เหตุ) ดังในประโยคเป็น
17,0048,018,ต้นว่า พระสมณโคดมผู้เป็นอกิริยวาที เพื่อตรัสโดยชอบ พึงตรัส
17,0048,019,กะเราโดยเหตุใด ดูก่อนพราหมณ์ เหตุนั้นแล มีอยู่ ดังนี้.
17,0048,020,ลงในอรรถว่า วาระ ในประโยคเป็นต้นว่า ดูก่อนอานนท์
17,0048,021,วันนี้เป็นวาระของใครหนอแล เพื่อจะกล่าวสอนนางภิกษุณีทั้งหลาย
17,0048,022,ดังนี้.