Book,Page,LineNumber,Text 18,0013,001,ฝ่ายบุคคลมีประมาณในธรรม เห็นศีลคุณ สมาธิคุณ ปัญญาคุณ 18,0013,002,ฌานวิโมกข์ สมาธิสมบัติ สัมปทา ความบริบูรณ์แห่งอภิญญา ยมกปาฏิหาริย์ 18,0013,003,เทโวโรหณะ และความอัศจรรย์หลายประการ มีการทรมานปาฏิกบุตรเป็นต้น 18,0013,004,ของพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว ย่อมเลื่อมใสในพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้นเทียว. 18,0013,005,บุคคลเหล่านั้น เลื่อมใสอย่างนี้แล้ว ย่อมนำลาภสักการะใหญ่ถวายแด่ 18,0013,006,พระผู้มีพระภาคเจ้า แต่ลาภสักการะของเดียรถีย์ทั้งหลายก็เสื่อมไป ดุจกาใน 18,0013,007,พาเวรุชาดก. เหมือนอย่างท่านกล่าวว่า 18,0013,008,นางนกยูงร้องเสียงไพเราะ เพราะ 18,0013,009,ไม่เห็นนกยูง จึงบูชากาในพาเวรุนั้น 18,0013,010,ด้วยเนื้อและผลไม้ ก็ในกาลใด นกยูงที่ 18,0013,011,ถึงพร้อมด้วยเสียงสู่พาเวรุ ในกาลนั้น 18,0013,012,ลาภและสักการะของกาก็เสื่อมไป ในกาล 18,0013,013,ใด พระพุทธเจ้าผู้ธรรมราชา ทรงกระทำ 18,0013,014,แสงสว่างยังไม่อุบัติขึ้น ในกาลนั้น ชนอื่น 18,0013,015,เป็นอันมาก ได้บูชาสมณพราหมณ์ทั้ง 18,0013,016,หลาย แต่ในกาลใด พระพุทธเจ้าทรงถึง 18,0013,017,พร้อมด้วยเสียง ทรงแสดงธรรม ในกาล 18,0013,018,นั้น ลาภและสักการะของเดียรถีย์ทั้งหลาย 18,0013,019,ก็เสื่อมไป. 18,0013,020,เดียรถีย์เหล่านั้น เสื่อมจากลาภและสักการะอย่างนี้แล้ว แม้จะยังราตรี 18,0013,021,ให้สว่างเพียงหนึ่งนิ้ว สองนิ้ว ก็เป็นผู้เสื่อมจากรัศมี ดุจหิงห้อยทั้งหลายใน 18,0013,022,เวลาพระอาทิตย์ขึ้นฉะนั้น.