Book,Page,LineNumber,Text
19,0033,001,ผ้าบังสุกุลเป็นวัตรด้วย ตนเองถือไตรจีวรเป็นวัตร และกล่าวสรรเสริญคุณ
19,0033,002,แห่งความเป็นผู้ถือไตรจีวรเป็นวัตรด้วย   ตนเองเป็นผู้มีความปรารถนา
19,0033,003,น้อย และกล่าวสรรเสริญคุณแห่งความเป็นผู้มีความปรารถนาน้อยด้วย
19,0033,004,ตนเองเป็นผู้สันโดษ     และกล่าวสรรเสริญคุณแห่งความเป็นผู้สันโดษ
19,0033,005,ด้วย  ตนเองเป็นผู้สงัด   และกล่าวสรรเสริญคุณแห่งความเป็นผู้สงัดด้วย 
19,0033,006,ตนเองเป็นผู้ไม่คลุกคลี และกล่าวสรรเสริญคุณแห่งความไม่คลุกคลีด้วย
19,0033,007,ตนเองเป็นผู้ปรารภความเพียร  และกล่าวสรรเสริญคุณแห่งการปรารภความ
19,0033,008,เพียรด้วย  ตนเองเป็นผู้ถึงพร้อมด้วยศีล และกล่าวสรรเสริญคุณแห่งความถึง
19,0033,009,พร้อมด้วยศีลด้วย  ตนเองเป็นผู้ถึงพร้อมด้วยสมาธิ   และกล่าวสรรเสริญคุณ
19,0033,010,แห่งความถึงพร้อมด้วยสมาธิด้วย  ตนเองเป็นผู้ถึงพร้อมด้วยปัญญา  และ
19,0033,011,กล่าวสรรเสริญคุณแห่งความถึงพร้อมด้วยปัญญาด้วยตนเองเป็นผู้ถึงพร้อม
19,0033,012,ด้วยวิมุตติ  และกล่าวสรรเสริญคุณแห่งความถึงพร้อมด้วยวิมุตติด้วย  ตนเอง
19,0033,013,ผู้ถึงพร้อมด้วยวิมุตติญาณทัสสนะ และกล่าวสรรเสริญคุณแห่งความถึง
19,0033,014,พร้อมด้วยวิมุตติญาณทัสสนะด้วย.
19,0033,015,[๓๘๐]  ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ เมื่อท่านพระมหากัสสปะกล่าวอย่างนี้
19,0033,016,แล้ว ข้าพระองค์ได้กล่าวกะท่านมหาโมคคัลลานะว่า ดูก่อนท่านโมคคัลลานะ
19,0033,017,ปฏิภาณตามที่เป็นของตน   ท่านพระมหากัสสปะพยากรณ์แล้ว   บัดนี้
19,0033,018,เราจะขอถามท่านมหาโมคคัลลานะในข้อนั้นว่า ป่าโคสิงคสาลวันเป็นสถาน
19,0033,019,น่ารื่นรมย์ ราตรีแจ่มกระจ่าง ไม้สาละมีดอกบานสะพรั่งทั่วต้น กลิ่นคล้าย
19,0033,020,ทิพย์ ย่อมฟุ้งไป ดูก่อนท่านมหาโมคคัลลานะป่าโคสิงคสาลวันจะพึงงามด้วย
19,0033,021,ภิกษุเห็นปานไร เมื่อข้าพระองค์กล่าวอย่างนี้แล้ว ท่านพระมหาโมคคัลลานะ
19,0033,022,ได้ตอบข้าพระองค์ว่า  ดูก่อนท่านสารีบุตร ภิกษุ  ๒ รูปในพระศาสนานี้
19,0033,023,กล่าวอภิธรรมกถา เธอทั้ง ๒ นั้นถามกันและกัน  ถามปัญหากันแล้วย่อมแก้