Book,Page,LineNumber,Text
19,0050,001,อารมณ์   การกำหนดองค์  การกำหนดอารมณ์   การตัดองค์  การตัด
19,0050,002,อารมณ์ เจริญโดยส่วนเดียว เจริญโดย  ๒  ส่วน ดังนั้น จึงปรากฏแก่ผู้เรียน
19,0050,003,อภิธรรมเท่านั้น. ก็ผู้ไม่ได้เรียนอภิธรรม เมื่อจะกล่าวธรรม  ย่อมไม่รู้ว่า
19,0050,004,นี้เป็นสกวาทะ นี้เป็นปรวาทะ  ยังแสดงปรวาทะว่าเราจักแสดงสกวาทะ
19,0050,005,ยังแสดงสกวาทะว่าเราจักแสดงปรวาทะ    ย่อมกล่าวลำดับธรรมให้ผิด
19,0050,006,ส่วนผู้เรียนอภิธรรม  ย่อมแสดงสกวาทะ โดยสกวาทะแน่นอน หรือปรวาทะ
19,0050,007,โดยปรวาทะแน่นอน ย่อมไม่กล่าวลำดับธรรมให้ผิด เพราะฉะนั้น พระเถระ
19,0050,008,มีความคิดอย่างนี้ว่า โอหนอ เพื่อนพรหมจรรย์ เป็นนักอภิธรรม  ยังฌานให้
19,0050,009,หยั่งลงในที่อันสุขุม เจริญวิปัสสนา พึงทำให้แจ้งซึ่งโลกุตตรธรรม    เพราะ
19,0050,010,ฉะนั้น จึงพยากรณ์แล้วอย่างนี้.
19,0050,011,ท่านพระสารีบุตร ถึงที่สุดแห่งปัญญาบารมี ย่อมสามารถยังจิตให้
19,0050,012,เป็นไปในอำนาจของตนได้ด้วยปัญญา  ผู้มีปัญญาทรามหาสามารถไม่.
19,0050,013,จริงอยู่   ผู้มีปัญญาทราม เป็นไปในอำนาจแห่งจิตที่เกิดขึ้น ดิ้นรนไปแล้วข้าง
19,0050,014,นี้  และข้างโน้น  ๒-๓ วัน ถึงความเป็นคฤหัสถ์ ประสบความฉิบหายมิใช่ประ
19,0050,015,โยชน์ เพราะฉะนั้น พระเถระมีความคิดอย่างนี้ว่า โอหนอ เพื่อนพรหม
19,0050,016,จรรย์ ไม่เป็นไปในอำนาจแห่งจิต   ยังจิตให้เป็นไปในอำนาจของตน ปราบ
19,0050,017,ความเสพติดข้าศึกและความดิ้นรนทั้งหมดของจิตนั้น  ไม่ให้ออกไปภาย
19,0050,018,นอก แม้เล็กน้อย.  เจริญวิปัสสนา พึงทำให้แจ้งซึ่งโลกุตตรธรรม     เพราะ
19,0050,019,ฉะนั้น จึงพยากรณ์แล้วอย่างนี้.
19,0050,020,บทว่า  <B>สพฺเพสํ โว สารีปุตฺต  สุภาสิตํ  ปริยาเยน</B> ความว่า ดูก่อนสารี-
19,0050,021,บุตร  เหตุแห่งความงามด้วยพวกภิกษุ  ผู้ยินดีในฌานบ้าง ผู้ได้ทิพยจักษุ
19,0050,022,บ้าง   ผู้ธุดงควาทะบ้าง   ผู้นักอภิธรรมบ้าง   ผู้ไม่เป็นไปในอำนาจแห่ง
19,0050,023,จิตบ้าง สำหรับสังฆารามมีอยู่. เพราะฉะนั้น  คำของพวกเธอทั้งหมดเป็น
19,0050,024,สุภาษิต โดยปริยาย  คือเป็นสุภาษิตด้วยเหตุนั้นแล  หาเป็นทุพภาษิตไม่. บท