Book,Page,LineNumber,Text
20,0035,001,เพราะความยินดีเพลินเพลินในธรรมคือสมถะและวิปัสสนานั้น   เพราะความสิ้น
20,0035,002,ไปแห่งโอรัมภาคิยสังโยชน์ ๕  เธอย่อมเป็นโอปปาติกะ   จะปรินิพพานในที่นั้น
20,0035,003,มีอันไม่กลับจากโลกนั้นเป็นธรรมดา.                                     
20,0035,004,ดูก่อนคฤหบดี  แม้ธรรมอันหนึ่งนี้แล  ที่เมื่อภิกษุผู้ไม่ประมาท   มีความ
20,0035,005,เพียร  มีตนส่งไปอยู่   จิตที่ยังไม่หลุดพ้น   ย่อมหลุดพ้น    อาสวะทั้งหลายที่ยัง
20,0035,006,ไม่สิ้น   ย่อมถึงความสิ้นไป   ย่อมบรรลุธรรมที่ปลอดโปร่งจากกิเลสเป็นเครื่อง
20,0035,007,ประกอบไว้   อันไม่มีธรรมอื่นยิ่งกว่า   ที่ยังไม่บรรลุ    อันพระผู้มีพระภาคเจ้า
20,0035,008,ผู้รู้  ผู้เห็น  เป็นพระอรหันต์  ตรัสรู้เองโดยชอบ  พระองค์นั้น    ตรัสไว้ 
20,0035,009,<H2>อรูปฌาน   ๔</H2>
20,0035,010,[๒๒]   ดูก่อนคฤหบดี   อีกประการหนึ่ง   ภิกษุเข้าถึงอากาสานัญจาย-
20,0035,011,ตนฌานด้วยมนสิการว่า    อากาศหาที่สุดมิได้   เพราะล่วงรูปสัญญา   เพราะดับ
20,0035,012,ปฏิฆสัญญา   เพราะไม่มนสิการนานัตตสัญญา    โดยประการทั้งปวงอยู่     เธอ
20,0035,013,พิจารณาอยู่อย่างนี้   ย่อมรู้ชัดว่า  แม้อากาสานัญจายตนสมาบัตินี้    อันเหตุปัจจัย
20,0035,014,ปรุงแต่งขึ้น   ก่อสร้างขึ้น   ก็สิ่งใดสิ่งหนึ่ง   อันเหตุปัจจัยปรุงแต่งขึ้น   ก่อสร้าง
20,0035,015,ขึ้น  สิ่งนั้นไม่เที่ยง   มีความดับไปเป็นธรรมดา   ดังนี้   เธอตั้งอยู่ในธรรมคือ
20,0035,016,สมถะและวิปัสสนานั้น  ย่อมถึงความสิ้นไปแห่งอาสวะทั้งหลาย  ถ้ายังไม่ถึงความ 
20,0035,017,สิ้นไปแห่งอาสวะทั้งหลาย     เพราะความยินดีเพลินเพลินในธรรมคือสมถะและ
20,0035,018,วิปัสสนานั้น   เพราะความสิ้นไปแห่งโอรัมภาคิยสังโยชน์ ๕  เธอย่อมเป็น
20,0035,019,โอปปาติกะ  จะปรินิพพานในที่นั้น   มีอันไม่กลับจากโลกนั้นเป็นธรรมดา.
20,0035,020,ดูก่อนคฤหบดี   แม้ธรรมอันหนึ่งนี้แล    ที่เมื่อภิกษุผู้ไม่ประมาท  มี
20,0035,021,ความเพียรมีตนส่งไปอยู่   จิตที่ยังไม่หลุดพ้น    ย่อมหลุดพ้น   อาสวะทั้งหลายที่