Book,Page,LineNumber,Text
20,0049,001,เปลือกไข่นั้น  ก็คงทำลายเปลือกไข่ออกได้โดยสวัสดี   ฉันใด    ดูก่อนมหานาม
20,0049,002,อริยสาวกก็ฉันนั้น   เพราะท่านเป็นผู้ถึงพร้อมด้วยศีลอย่างนี้    คุ้มครองทวารใน
20,0049,003,อินทรีย์ทั้งหลายอย่างนี้    รู้จักประมาณในโภชนะอย่างนี้    ประกอบความเพียร
20,0049,004,เครื่องตื่นอย่างนี้   ประกอบด้วยสัปปุริสธรรม ๗ อย่างนี้   เป็นผู้ได้ฌานทั้ง ๔
20,0049,005,อันเป็นธรรมอาศัยซึ่งจิตอันยิ่ง   เป็นเครื่องอยู่เป็นสุขในทิฏฐธรรม   ตามความ 
20,0049,006,ปรารถนา   เป็นผู้เป็นได้โดยไม่ยาก   ไม่ลำบาก   อย่างนี้    บัณฑิตจึงกล่าวอริยสาวก
20,0049,007,นี้ว่า     เป็นผู้มีเสขปฏิปทา     ถึงพร้อมด้วยคุณธรรมซึ่งเป็นดุจฟองไก่ที่ไม่เน่า
20,0049,008,ควรจะชำแรกกิเลส    ควรจะตรัสรู้    ควรจะบรรลุธรรมอันปลอดโปร่งจากกิเลส
20,0049,009,เครื่องประกอบ   ไม่มีธรรมอื่นยิ่งกว่า.
20,0049,010,ดูก่อนมหานาม   อริยสาวกนั้นอาศัยจตุตถฌาน    มีอุเบกขาเป็นเหตุให้
20,0049,011,สติบริสุทธิ์   ไม่มีสิ่งอื่นยิ่งกว่านี้อย่างเดียว    ย่ามระลึกชาติก่อนได้เป็นอันมาก
20,0049,012,คือระลึกได้ชาติหนึ่งบ้าง   สองชาติบ้าง   สามชาติบ้าง    สี่ชาติบ้าง    ห้าชาติบ้าง
20,0049,013,สิบชาติบ้าง    ยี่สิบชาติบ้าง    สามสิบชาติบ้าง    สี่สิบชาติบ้าง   ห้าสิบชาติบ้าง
20,0049,014,ร้อยชาติบ้าง     พันชาติบ้าง     แสนชาติบ้าง     ตลอดสังวัฏกัปเป็นอันมากบ้าง
20,0049,015,ตลอดวิวัฏกัปเป็นอันมากบ้าง     ตลอดสังวัฏวิวัฏกัปเป็นอันมากบ้าง    ว่าในภพ
20,0049,016,โน้นเรามีชื่ออย่างนั้น   มีโคตรอย่างนั้น  มีผิวพรรณอย่างนั้น  มีอาหารอย่างนั้น
20,0049,017,เสวยสุขเสวยทุกข์อย่างนั้น ๆ   มีกำหนดอายุเพียงเท่านั้น      ครั้นจุติจากภพนั้น
20,0049,018,แล้ว    ได้ไปเกิดในภพโน้น     แม้ในภพนั้น    เราก็ได้มีชื่ออย่างนั้น    มีโคตร
20,0049,019,อย่างนั้น   มีผิวพรรณอย่างนั้น   มีอาหารอย่างนั้น  เสวยสุขเสวยทุกข์อย่างนั้น ๆ
20,0049,020,มีกำหนดอายุเพียงเท่านั้น      ครั้นจุติจากภพนั้นแล้ว    ได้มาเกิดในภพนี้    เธอ
20,0049,021,ย่อมระลึกถึงชาติก่อนได้เป็นอันมาก   พร้อมทั้งอาการ   พร้อมทั้งอุเทศ   ด้วย
20,0049,022,ประการฉะนี้     ข้อนี้เป็นความแตกฉานแห่งฌานข้อที่หนึ่งของอริยสาวกนั้น
20,0049,023,เปรียบเหมือนลูกไก่เจาะเปลือกไข่ออกฉะนั้น.