Book,Page,LineNumber,Text
21,0021,001,มาให้ดีเหมือนเจ้าของบ้านแล้วจึงไปด้วยคิดว่า   ฆฏิการะช่างหม้อ   เป็นพ่อค้าที่
21,0021,002,ประกอบด้วยธรรม จักเป็นบุญของพวกเรา  ดังนี้.  พระผู้มีพระภาคเจ้าพระนาม
21,0021,003,ว่า   กัสสป   เมื่อจะทรงตัดขาดคลองแห่งพระดำรัสของพระราชาว่า    ก็ฆฏิการะ
21,0021,004,ช่างหม้อมีคุณถึงอย่างนี้     เหตุไรจึงยังไม่บวช    จึงตรัสว่า    ฆฏิการะช่างหม้อ
21,0021,005,เลี้ยงมารดาบิดา   ผู้ตาบอด   ผู้แก่เฒ่า   ดังนี้.
21,0021,006,บทว่า  <B>โก  นุ  โข</B>  ความว่า พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสถามว่า ฆฏิการะ
21,0021,007,ช่างหม้อไปไหนละ.  บทว่า <B>กุมฺภิยา</B>  แปลว่า จากหม้อข้าว.  บทว่า ปริโยคา
21,0021,008,แปลว่า.   จากหม้อแกง.    บทว่า    <B>ปริภุญฺช</B>      แปลว่า   จงบริโภคเถิด.   ถามว่า
21,0021,009,ก็มารดาบิดาของฆฏิการะกล่าวอย่างนั้นเพราะเหตุไร.      ตอบว่า    ได้ยินว่า
21,0021,010,ฆฏิการะช่างหม้อหุงข้าวแล้วต้มแกงแล้ว    ให้มารดาบิดาบริโภคแล้ว   ตัวเองจึง
21,0021,011,บริโภค   แล้วตั้งข้าว   ตั้งแกงที่ตักไว้ถวายพระผู้มีพระภาคเจ้า   ปูลาดอาสนะไว้
21,0021,012,นำอาหารเข้าไปวางไว้ใกล้        ตั้งนำไว้ให้สัญญาแก่มารดาบิดาแล้วจึงไป
21,0021,013,สู่ป่า  เพราะฉะนั้นจึงกล่าวอย่างนี้.  บทว่า   <B>อภิวิสฺสฏฺโ€</B>   แปลว่า ทรงคุ้นเคย
21,0021,014,อย่างยิ่ง.  บทว่า  <B>ปีติสุขํ  น  วิชหิ</B>  ความว่า  ฆฏิการะช่างหม้อไม่ละปิติสุข
21,0021,015,ตลอดไป  โดยแท้จริง   ฆฏิการะช่างหม้อระลึกอยู่เนือง ๆ ไม่ว่าขณะใด ๆ เป็น
21,0021,016,กลางคืนก็ตาม   กลางวันก็ตาม  ทั้งในบ้านทั้งในป่าว่า  พระผู้ยอดบุคคลในโลก
21,0021,017,ที่เรียกว่า    พร้อมทั้งเทวโลก    ทรงเข้ามาในบ้านเรา    ถือเอาอามิสไปบริโภค
21,0021,018,ช่างเป็นลาภของเราหนอ   ปีติมีวรรณะ ๕ ย่อมเกิดขึ้นทุกขณะ ๆ.    ท่านกล่าว
21,0021,019,คำนั้นหมายถึงเรื่องนี้.                                    
21,0021,020,บทว่า  <B>กโฬปิยา</B>  แปลว่า  จากกระเช้า.  ถามว่า  ก็พระผู้มีพระภาคเจ้า
21,0021,021,ทรงกระทำอย่างนี้ได้หรือ.    ตอบว่า   เป็นเหตุอันชอบธรรม   เช่นเดียวกับข้าว
21,0021,022,ในบาตรของภิกษุทั้งหลาย   เพราะฉะนั้น   พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงทรงกระทำอย่าง
21,0021,023,นั้น.   อนึ่ง  การบัญญัติสิกขาบท    ย่อมมีแก่พระสาวกทั้งหลายเท่านั้น   ชื่อว่า