Book,Page,LineNumber,Text
21,0027,001,รู้จักความทุกข์อะไรเลย    มาเถิด    พ่อรัฐปาละ   พ่อจงบริโภค   จงดื่ม   จงให้
21,0027,002,บำเรอเถิด    เจ้ายังกำลังบริโภคได้    กำลังดื่มได้    กำลังให้บำเรอได้    จงยินดี
21,0027,003,บริโภคกามทำบุญไปพลางเถิด     เราทั้งสองจะอนุญาตให้เจ้าออกจากเรือนบวช
21,0027,004,เป็นบรรพชิตไม่ได้    ถึงเจ้าจะตาย    เราทั้งสองก็ไม่ปรารถนาจะพลัดพรากจาก
21,0027,005,เจ้า   เหตุไฉน    เราทั้งสองจักอนุญาตให้เจ้าซึ่งยังเป็นอยู่    ออกจากเรือนบวช
21,0027,006,เป็นบรรพชิตเล่า.     แม้ครั้งที่สอง     แม้ครั้งที่สาม     รัฐปาลกุลบุตรก็กล่าวว่า
21,0027,007,ข้าแต่คุณแม่คุณพ่อ  ด้วยประการ ๆ แล  ฉันจึงจะรู้ทั่วถึงธรรมที่พระผู้มีพระ-
21,0027,008,ภาคเจ้าทรงแสดงแล้ว  ขอคุณแม่คุณพ่อจงอนุญาตให้ฉันออกจากเรือนบวชเป็น
21,0027,009,บรรพชิตเถิด.   แม้ครั้งที่สาม   มารดาบิดาของรัฐปาลกุลบุตรก็ได้กล่าวว่า   พ่อ
21,0027,010,รัฐปาละ   เจ้าเป็นบุตรคนเดียว   เป็นที่รักที่ชอบใจของมารดาบิดา   มีแต่ความ
21,0027,011,สุข   ได้รับเลี้ยงดูมาด้วยความสุข   พ่อรัฐปาละ   เจ้าไม่ได้รู้จักความทุกข์อะไรๆ
21,0027,012,เลย  มาเถิด   พ่อรัฐปาละ   พ่อจงบริโภค   จงดื่ม  จงให้บำเรอเถิด   เจ้ายังกำลัง
21,0027,013,บริโภคได้  กำลังดื่มได้   กำลังให้บำเรอได้  จงยินดีบริโภคกามทำบุญไปพลาง
21,0027,014,เถิด   มารดาบิดาจะอนุญาตให้เจ้าออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิตไม่ได้   ถึงเจ้า
21,0027,015,จะตาย   เราทั้งสองก็ไม่ปรารถนาจะพลัดพรากจากเจ้า  เหตุไฉน   เราทั้งสองจัก
21,0027,016,อนุญาตให้เจ้าซึ่งยังเป็นอยู่ออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิตเล่า.
21,0027,017,[๔๒๘]  ครั้งนั้น    รัฐปาลกุลบุตรน้อยใจว่า    มารดาบิดาไม่อนุญาต
21,0027,018,ให้เราออกจากเรือน  บวชเป็นบรรพชิต    ดังนี้     จึงนอนอยู่บนพื้นอันปราศจาก
21,0027,019,เครื่องลาด  ณ  ที่นั้นเอง  ด้วยตั้งใจว่า  ที่นี้จักเป็นที่ตายหรือที่บวชของเรา
21,0027,020,ไม่บริโภคอาหารตั้งแต่หนึ่งวัน     สองวัน    สามวัน    สี่วัน     ห้าวัน     หกวัน
21,0027,021,ตลอดถึงเจ็ดวัน.
21,0027,022,[๔๒๙]  ครั้งนั้น  มารดาบิดาของรัฐปาลกุลบุตรได้กล่าวว่า   พ่อรัฐ-
21,0027,023,ปาละ   เจ้าเป็นบุตรคนเดียว   เป็นที่รักที่ชอบใจของเราทั้งสอง    มีแต่ความสุข