Book,Page,LineNumber,Text
21,0028,001,ได้รับเลี้ยงดูมาด้วยความสุข   พ่อรัฐปาละ   เจ้าไม่ได้รู้จักความทุกข์อะไร ๆ เลย  
21,0028,002,เจ้าจงลุกขึ้น   พ่อรัฐปาละ   เจ้าจงบริโภค  จงดื่ม  จงให้บำเรอเถิด   เจ้ายังกำลัง 
21,0028,003,บริโภคได้  กำลังดื่มได้   กำลังให้บำเรอได้   จงยินดีบริโภคกามทำบุญไปพลาง
21,0028,004,เถิด   เราทั้งสองจักอนุญาตให้เจ้าออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิตไม่ได้   ถึงเจ้า
21,0028,005,จะตาย   เราทั้งสองก็ไม่ปรารถนาจะพลัดพรากจากเจ้า   เหตุไฉน   เราทั้งสองจัก  
21,0028,006,อนุญาตให้เจ้าซึ่งยังเป็นอยู่ออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิตเล่า.   เมื่อมารดาบิดา  
21,0028,007,กล่าวเช่นนี้แล้ว     รัฐปาลกุลบุตรก็ได้นิ่งเสีย.   แม้ครั้งที่สอง. . .  แม้ครั้งที่สาม
21,0028,008,มารดาบิดาของรัฐปาลกุลบุตรก็ได้กล่าวว่า   พ่อรัฐปาละ    เจ้าเป็นบุตรคนเดียว
21,0028,009,เป็นที่รักที่ชอบใจของเราทั้งสอง    มีแต่ความสุข    ได้รับเลี้ยงดูมาด้วยความสุข
21,0028,010,พ่อรัฐปาละ   เจ้าไม่ได้รู้จักความทุกข์อะไร ๆ เลย   เจ้าจงลุกขึ้น   พ่อรัฐปาละ
21,0028,011,เจ้าจงบริโภค   จงดื่ม    จงให้บำเรอเถิด    เจ้ายังกำลังบริโภคได้    กำลังดื่มได้ 
21,0028,012,กำลังให้บำเรอได้  จงยินดีบริโภคกามทำบุญไปพลางเถิด แม้ครั้งที่สาม  รัฐปาล
21,0028,013,กุลบุตรก็ได้นิ่งเสีย.     
21,0028,014,<H1>การอ้อนวอนมารดาบิดา</H1>
21,0028,015,[๔๓๐]   ครั้งนั้น      พวกสหายของรัฐปาลกุลบุตร    พากันเข้าไปหา
21,0028,016,รัฐปาลกุลบุตรถึงที่อยู่   แล้วได้กล่าวว่า  เพื่อนรัฐปาละ  ท่านเป็นบุตรคนเดียว
21,0028,017,เป็นที่รักที่ชอบใจของมารดาบิดา   มีแต่ความสุข   ได้รับเลี้ยงดูมาด้วยความสุข 
21,0028,018,ท่านไม่ได้รู้จักความทุกข์อะไรๆเลย  เชิญลุกขึ้น  เพื่อนรัฐปาละ ท่านจงบริโภค
21,0028,019,จงดื่ม  จงให้บำเรอเถิด   ท่านยังกำลังบริโภคได้  กำลังดื่มได้  กำลังให้บำเรอได้
21,0028,020,จงยินดีบริโภคกามทำบุญไปพลางเถิด      มารดาบิดาจะอนุญาตให้ท่านออกจาก
21,0028,021,เรือนบวชเป็นบรรพชิตไม่ได้     ถึงท่านจะตาย     มารดาบิดาก็ไม่ปรารถนาจะ
21,0028,022,พลัดพรากจากท่าน    เหตุไฉน   มารดาบิดาจะอนุญาตให้ท่านซึ่งยังเป็นอยู่ออก