Book,Page,LineNumber,Text
21,0029,001,จากเรือนบวชเป็นบรรพชิตเล่า.  เมื่อสหายเหล่านั้นกล่าวเช่นนี้   รัฐปาลกุลบุตร 
21,0029,002,ก็ได้นิ่งเสีย.  แม้ครั้งที่สอง. . .   แม้ครั้งที่สาม   พวกสหายของรัฐปาลกุลบุตรได้
21,0029,003,กล่าวว่า  เพื่อนรัฐปาละ  ท่านเป็นบุตรคนเดียว   เป็นที่รักที่ชอบใจของมารดา
21,0029,004,บิดา มีแต่ความสุข  ได้รับเลี้ยงดูมาด้วยความสุข  ท่านไม่รู้จักความทุกข์อะไร ๆ
21,0029,005,เลย    เชิญลุกขึ้น   เพื่อนรัฐปาละ    ท่านจงบริโภค    จงดื่ม    จงให้บำเรอเถิด
21,0029,006,ท่านยังกำลังบริโภคได้    กำลังดื่มได้    กำลังให้บำเรอได้    จงยินดีบริโภคกาม
21,0029,007,ท่าบุญไปพลางเถิด   แม้ครั้งที่สาม  รัฐปาลกุลบุตรก็ได้นิ่งเสีย.
21,0029,008,ลำดับนั้น    พวกสหายพากันเข้าไปหามารดาบิดาของรัฐปาลกุลบุตรถึง
21,0029,009,ที่อยู่แล้วได้กล่าวว่า    ข้าแต่คุณแม่คุณพ่อ  รัฐปาลกุลบุตรนี้  นอนอยู่ที่ฟื้นอัน
21,0029,010,ปราศจากเครื่องลาด  ณ  ที่นั่นเอง    ด้วยตั้งใจว่าที่นี้จักเป็นที่ตายหรือที่บวช
21,0029,011,ของเรา   ถ้าคุณแม่คุณพ่อจะไม่อนุญาตให้รัฐปาลกุลบุตรออกจากเรือนบวชเป็น
21,0029,012,บรรพชิต   ก็จักตายเสียในที่นั้นเอง   แต่ถ้าคุณแม่คุณพ่อจะอนุญาตให้รัฐปาล-
21,0029,013,กุลบุตรออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิต    คุณแม่คุณพ่อก็จักได้เห็นเขาแม้บวช
21,0029,014,แล้ว     หากรัฐปาลกุลบุตรจักยินดีในการบวชเป็นบรรพชิตไม่ได้   เขาจะไป
21,0029,015,ไหนอื่น   ก็จักกลับมาที่นี่เอง    ขอคุณแม่คุณพ่ออนุญาตให้รัฐปาลกุลบุตรออก
21,0029,016,จากเรือนบวชเป็นบรรพชิตเถิด.
21,0029,017,[๔๓๑]  มารดาบิดากล่าวว่า     ดูก่อนพ่อทั้งหลาย      เราอนุญาตให้
21,0029,018,รัฐปาลกุลบุตรออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิต    แต่เมื่อเขาบวชแล้วพึงมาเยี่ยม
21,0029,019,มารดาบิดาบ้าง.   ครั้งนั้น   สหายทั้งหลายพากันเข้าไปหารัฐปาลกุลบุตรถึงที่อยู่
21,0029,020,แล้วได้กล่าวว่า    คุณแม่คุณพ่ออนุญาตให้ท่านออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิต
21,0029,021,แล้ว   แต่เมื่อท่านบวชแล้ว   พึงมาเยี่ยมคุณแม่คุณพ่อบ้าง.
21,0029,022,[๔๓๒]   ครั้งนั้น    รัฐปาลกุลบุตรลุกขึ้น    บำรุงกายให้เกิดกำลังแล้ว
21,0029,023,เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าถึงที่ประทับ     ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว