Book,Page,LineNumber,Text
21,0030,001,นั่ง  ณ  ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง   แล้วได้ทูลว่า   ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ   มารดาบิดา  
21,0030,002,อนุญาตให้ข้าพระพุทธเจ้าออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิตแล้ว        ขอพระผู้มี
21,0030,003,พระภาคเจ้าให้ข้าพระพุทธเจ้าบวชเถิด.  รัฐปาลกุลบุตรได้บรรพชา ได้อุปสมบท
21,0030,004,ในสำนักพระผู้มีพระภาคเจ้า ครั้นเมื่อท่านรัฐปาละอุปสมบทแล้วไม่นาน พอได้
21,0030,005,กึ่งเดือน  พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ในถุลลโกฏฐิตนิคมตามควรแล้ว   เสด็จ
21,0030,006,จาริกไปทางนครสาวัตถี   เสด็จจาริกไปโดยลำดับ    ได้เสด็จถึงนครสาวัตถีแล้ว. 
21,0030,007,<H1>รัฐปาละสำเร็จพระอรหัต</H1> 
21,0030,008,[๔๓๓]  ได้ยินว่า  พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับ อยู่  ณ พระวิหารเชตวัน
21,0030,009,อารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี    ใกล้พระนครสาวัตถี.    ครั้งนั้น    ท่าน
21,0030,010,รัฐปาละหลีกออกไปอยู่แต่ผู้เดียว   เป็นผู้ไม่ประมาท   มีความเพียร   มีตนส่งไป
21,0030,011,แล้ว  ไม่ช้านานเท่าไร   ก็ทำให้แจ้งซึ่งที่สุดพรหมจรรย์   ไม่มีธรรมอื่นยิ่งกว่า
21,0030,012,ที่กุลบุตรทั้งหลายผู้ออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิตโดยชอบต้องการ      ด้วย
21,0030,013,ปัญญาอันยิ่งด้วยตนเองในปัจจุบันเข้าถึงอยู่    รู้ชัดว่าชาติสิ้นแล้ว    พรหมจรรย์
21,0030,014,อยู่จบแล้ว    กิจที่ควรทำ    ทำเสร็จแล้ว     กิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้มิได้มี.
21,0030,015,ท่านพระรัฐปาละได้เป็นพระอรหันต์รูปหนึ่ง  ในจำนวนพระอรหันต์ทั้งหลาย.
21,0030,016,[๔๓๔]  ครั้งนั้น   ท่านพระรัฐปาละเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าถึงที่
21,0030,017,ประทับ      ถวายบังคมแล้วนั่ง   ณ  ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง     แล้วได้กราบทูลว่า
21,0030,018,ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ   ข้าพระองค์ปรารถนาจะไปเยี่ยมมารดาบิดา    ถ้าพระผู้มี
21,0030,019,พระภาคเจ้าทรงอนุญาตกะข้าพระองค์.  พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงมนสิการกำหนด
21,0030,020,ใจของท่านพระรัฐปาละด้วยพระหฤทัยแล้ว   ทรงทราบชัดว่า   รัฐปาลกุลบุตร
21,0030,021,ไม่สามารถที่จะบอกลาสิกขาสึกออกไปแล้ว.    ลำดับนั้น    จึงตรัสว่า    ดูก่อน
21,0030,022,รัฐปาละ   ท่านจงสำคัญกาลอันควร  ณ  บัดนี้เถิด.    ท่านพระรัฐปาละลุกจาก