Book,Page,LineNumber,Text
21,0036,001,ท่านพระรัฐปาละถวายพระพรว่า    ดูก่อนมหาบพิตร   อย่าเลย   เชิญ 
21,0036,002,มหาบพิตรนั่งเถิด อาตมภาพนั่งที่อาสนะของอาตมภาพดีแล้ว. พระเจ้าโกรัพยะ
21,0036,003,ประทับนั่งบนอาสนะที่พนักงานจัดถวาย.
21,0036,004,[๔๔๑]  ครั้น พระเจ้าโกรัพยะประทับนั่งแล้ว  ได้ตรัสกะท่านพระรัฐ-
21,0036,005,ปาละว่า  ท่านรัฐปาละผู้เจริญ  ความเสื่อมสี่ประการนี้   ที่คนบางพวกในโลกนี้
21,0036,006,ถึงเข้าแล้ว     ย่อมปลงผมและหนวด   นุ่งห่มผ้ากาสายะ   ออกจากเรือนบวชเป็น
21,0036,007,บรรพชิต    ความเสื่อม  ๔   ประการนั้นเป็นไฉน     คือความเสื่อมเพราะชรา  ๑
21,0036,008,ความเสื่อมเพราะความเจ็บไข้  ๑    ความเสื่อมจากโภคสมบัติ  ๑    ความเสื่อมจาก
21,0036,009,ญาติ ๑.
21,0036,010,<H1>ว่าด้วยความเสื่อมเพราะชราเป็นต้น</H1>
21,0036,011,[๔๔๒]   ท่านรัฐปาละ   ความเสื่อมเพราะชราเป็นไฉน   ท่านรัฐปาละ
21,0036,012,คนบางคนในโลกนี้    เป็นคนแก่แล้ว    เป็นคนเฒ่า   เป็นผู้ใหญ่   ล่วงกาลผ่าน  
21,0036,013,วัยมาโดยลำดับ.   เขาคิดเห็นดังนี้ว่า   เดี๋ยวนี้เราเป็นคนแก่แล้ว  เป็นคนเฒ่าแล้ว
21,0036,014,เป็นผู้ใหญ่   ล่วงกาลผ่านวัยมาโดยลำดับ   ก็การที่เราจะได้โภคสมบัติที่ยังไม่ได้
21,0036,015,หรือการที่เราจะทำโภคสมบัติที่ได้แล้วให้เจริญ ไม่ใช่ทำได้ง่าย  อย่ากระนั้นเลย
21,0036,016,เราพึงปลงผมและหนวด นุ่งห่มผ้ากาสายะ  ออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิตเถิด.
21,0036,017,เขาประกอบด้วยความเสื่อมเพราะชรานั้น       จึงปลงผมและหนวด     นุ่งห่มผ้า
21,0036,018,กาสายะ   ออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิต     ดูก่อนท่านรัฐปาละ     นี้เรียกว่า
21,0036,019,ความเสื่อมเพราะชรา.   ส่วนท่านรัฐปาละผู้เจริญ   เดี๋ยวนี้ก็ยังหนุ่มแน่น มีผมดำ
21,0036,020,สนิท  ประกอบด้วยความเป็นหนุ่มกำลังเจริญเป็นวัยแรก  ไม่มีความเสื่อมเพราะ
21,0036,021,ชรานั้นเลย.  ท่านพระรัฐปาละรู้เห็น  หรือได้ฟังอะไร    จึงออกจากเรือนบวช
21,0036,022,เป็นบรรพชิตเสียเล่า.