Book,Page,LineNumber,Text
22,0001,001,<H1>พระสุตตันตปิฎก</H1>    
22,0001,002,<H1>มัชฌิมนิกาย   อุปริปัณณาสก์</H1>
22,0001,003,<H1>เล่มที่  ๓  ภาคที่  ๑</H1>
22,0001,004,<H4>ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น</H4>
22,0001,005,<H1>เทวทหวรรค</H1>
22,0001,006,<H1>๑.   เทวทหสูตร</H1>
22,0001,007,<H1>ว่าด้วยวาทะของพวกนิครนถ์และพระตถาคต</H1>
22,0001,008,[๑]  ข้าพเจ้าได้ฟังมาแล้วอย่างนี้
22,0001,009,สมัยหนึ่ง    พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ที่สักยนิคม    อันมีนามว่า
22,0001,010,เทวทหะ  ในสักกชนบท  สมัยนั้น  พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสเรียกภิกษุทั้งหลาย
22,0001,011,ว่า  ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  ภิกษุเหล่านั้นทูลรับพระดำรัสแล้ว.
22,0001,012,[๒]  พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสดังนี้ว่า    ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย    มี
22,0001,013,สมณพราหมณ์พวกหนึ่ง   มีวาทะอย่างนี้    มีทิฏฐิอย่างนี้ว่า  บุรุษบุคคลนี้ย่อม
22,0001,014,เสวยเวทนาอย่างใดอย่างหนึ่ง  ไม่ว่าสุข   ทุกข์   หรือมิใช่ทุกข์มิใช่สุขก็ดี   ข้อ
22,0001,015,นั้นทั้งหมดก็เพราะเหตุแห่งกรรมที่ตนทำไว้แต่ก่อน ดังนั้นเพราะกรรมเก่าหมด
22,0001,016,ด้วยตบะ    ไม่ทำกรรมใหม่    ก็จักไม่มีผลต่อไป   เพราะไม่มีผลต่อไป   ก็จัก
22,0001,017,สิ้นกรรม    เพราะสิ้นกรรม    ก็จักสิ้นทุกข์    เพราะสิ้นทุกข์    ก็จักสิ้นเวทนา